گزارش
از تقاطع خوشحالی تا دوشنبه‌های امید
شهروند ساکن محله شریعتی با خرید اسباب‌بازی برای کودکان کار و آزادی زندانیان، به‌دنبال شادکردن دل خلق خداست
زهرا بلندی-روزنامه‌نگار
از وقتی لذت دریافت نخستین حقوق را چشید، تصمیم گرفت بخشی از درآمدش را برای خوشحال‌کردن کودکان کمتربرخوردار و بدون‌سرپرست هزینه کند. کارش را با خرید اسباب‌بازی برای کودکان کار شروع کرد، اما آشنایی‌اش با یک انجمن باعث شد کمک به کودکانی که پدر و مادرشان زندانی هستند، بشود مهم‌ترین هدفش!
همه‌چیز از همان کودکی شروع شد؛ روزهایی که پدر و مادرش به رسم نوع‌دوستی به همسایه‌های کمتربرخوردارشان کمک می‌کردند، او هم در دلش این آرزو را می‌پروراند که روزی مانند آنها بتواند لذت چنین کاری را بچشد.
خرید اسباب‌بازی برای بچه‌های کار
«مهدی فتح‌الله‌زاده»، ۳۸ساله ساکن محله شریعتی منطقه۱۹، از سال۱۳۸۲ وقتی صاحب شغل شد، با خدای خودش عهد کرد که بخشی از درآمد ماهانه‌اش را برای کار خیر، به‌خصوص برای کمک به کودکانی که از داشتن پدر و مادر یا مهر آنها بی‌بهره هستند، صرف کند: «روزهای نخست همه توجهم به بچه‌های کار بود. همیشه چند عروسک و اسباب‌بازی می‌خریدم و در ماشینم می‌گذاشتم تا اگر آنها را اتفاقی سر چهارراه دیدم، با این هدایا خوشحالشان کنم. بعد از مدتی انگار دیگر هم من به این کار خو گرفتم هم بچه‌ها. بچه‌های چهارراه عبدل‌آباد و میدان توحید به‌خوبی من را می‌شناختند و همیشه منتظرم بودند.»
آرزوی من ؛آزادی بابا
کم‌وبیش به‌صورت انفرادی به خانواده‌های کمتربرخورداری که می‌شناخت، کمک می‌کرد و رفیق بچه‌های کار شده بود تا اینکه یک سال پیش به لطف یکی از دوستانش با انجمن حمایت از خانواده‌های زندانیان آشنا شد: «یک روز یکی از دوستانم که در جریان فعالیت‌ها و علاقه من برای کمک به کودکان بود، با معرفی این انجمن من را در یکی از مراسم گلریزان آزادی زندانیان و کمک به خانواده‌هایشان دعوت کرد. ماه رمضان بود و دعوت به چنین برنامه‌ای انگار جرقه‌ای در دلم انداخته بود. خودم را به آب و آتش زدم تا با چند هنرمند و ورزشکار و خیر ارتباط بگیرم و هماهنگ کنم تا در این مراسم شرکت کنند. در آن مراسم که با حضور خانواده‌های زندانیان برگزار می‌شد، مدام سعی می‌کردم محبتم را به فرزندان حاضر ابراز کنم. همان روز وقتی از یکی از آنها پرسیدم دوست دارد چه هدیه‌ای برایش تهیه کنم، هیچ وسیله‌ای نخواست و گفت: «آرزوی من آزادی بابام و در آغوش کشیدنشه!» همین یک جمله او بهانه‌ای شد تا دیگر در همین مسیر بمانم و چه به‌صورت گروهی و چه فردی در همین زمینه به فعالیت‌های خیرخواهانه بپردازم.»
آزادی ۱۰زندانی؛ از بیمار تا نان‌آور خانه
فتح‌الله‌زاده بعد از شرکت در آن مراسم گلریزان و شنیدن آرزوی آن کودک تصمیم گرفت با کمک یکی از دوستان خیرش، «بهنام صفری»، در زمینه آزادی زندانیان مالی هم به‌صورت انفرادی فعالیت کند تا حدی که از سال پیش تاکنون ۱۰زندانی را آزاد کرده‌اند.
فتح‌الله‌زاده به چند مثال در این زمینه اشاره می‌کند: «یک خانم ورشکسته دارای بیماری صعب‌العلاج که زندانی بود در مدت مرخصی‌اش به ما مراجعه کرد. دیدن شرایط رو به پیشرفت بیماری‌اش بهانه‌ای شد تا برویم سراغ شاکی‌ها. برای بخشی از بدهی‌اش رضایت گرفتیم و بخش دیگر را هم با کمک خیران پرداختیم و آزادش کردیم. یا مثلا همین چند وقت پیش با مراجعه پدر پیر آقا محسن، یک جوان زندانی ورشکسته که می‌گفت پسرش نان‌آور خانه‌شان است و او و همسرش بدون پسرشان نمی‌توانند از پس مخارج زندگی و داروهایشان بربیایند، رفتیم با وکیل شاکی صحبت کنیم و برای آزادی این زندانی که ۵۰۰میلیون بدهی داشت با مشارکت خیران
اقدام کنیم.»
همراهی همسایه ها
او با بیان اینکه حتی زندانی‌ای داشتیم که ۸۰۰میلیون بدهی داشت و با رضایت‌گرفتن از شاکی‌ها توانستیم او را آزاد کنیم، می افزاید:«در این مدت خیلی از دوستان، آشنایان و همسایه‌ها با فعالیت من آشنا شده‌اند و هرجا کمکی در این زمینه نیاز باشد با من تماس می‌گیرند. البته در این میان برخی خیران محل مثل بانیان حسینیه مکتب‌العباس منطقه۱۹، مجمع خیرین شهرداری منطقه۱۹ و چهره‌هایی مثل «امین فرزانه»، «مجید صالحی»، دیگر بازیگران و... هم به ما کمک می‌کنند.»
مکث
برپایی کانونی مردمی برای حمایت از خانواده زندانیان
خبر داغی که فتح‌الله‌زاده از بیانش خودش هم سر ذوق آمده، کمک به آزادی زندانیان مالی شورای حل اختلاف است. جالب است که فعالیت‌های فتح‌الله‌زاده فقط به آزاد‌کردن زندانیان ختم نمی‌شود. او پس از عضویت در «انجمن حمایت از خانواده‌های زندانیان مرکز» که ۲هزارو۷۰۰خانواده زندانی را تحت پوشش دارد، از مرداد سال۱۴۰۱ «کانون مردمی حامیان خانواده‌های زندانیان» را به‌عنوان بازوی این انجمن برای حمایت از خانواده‌ها راه انداخت و به‌عنوان دبیر این کانون فعالیت‌هایش را آغاز کرد. در این مدت کوتاه ۳۰۰نیکوکار را جذب این تشکل مردمی کرده است: «هر هفته دوشنبه‌ها، با نام دوشنبه‌های امید، تعدادی از خیران کل تهران را در محل انجمن حمایت از زندانیان جمع می‌کنیم و با فعالیت در کمیته‌های مختلف اشتغال‌زایی، تولیدکنندگان، بازاریان، پزشکی، سلامت و درمان، حقوقی و... به خانواده‌های زندانیان خدمات ارائه می‌شود. ما در این انجمن از خانواده‌های زندانیان حمایت می‌کنیم، با خیران ارتباط می‌گیریم، با شورای حل اختلاف و شاکیان ارتباط می‌گیریم و برای گرفتن رضایت شاکی تلاش می‌کنیم.»
در همینه زمینه :
