زنانگی، تصنع و فرار از طبیعت الهی

دکتر فریبا قدرتی- پژوهشگر زنان و خانواده

با خود می‌اندیشم که چگونه ممکن است زن امروزی دچار مسائلی مثل احساس پوچی و بی‌ارزشی شود؟ چگونه ممکن است که یک مادر از زن خردمند درون خود فاصله بگیرد و قدرت‌های شفابخش درونی خود را نادیده انگارد؟ با توجه به آنکه شادکامی در عصر حاضر، به یک مسئله مهم و حتی به یکی از ابعاد توسعه اجتماعی تبدیل شده است، خانواده‌ها با انواع دشواری‌ها و مسائل فراوان در مسیر خوشبختی مواجه‌اند. نقش زنان در این میان از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ مادران می‌توانند همه سعی و تلاش خویش را به ‌کار گیرند تا شادکامی را بین فرزندان خویش به‌وجود آورند، مشکلات اقتصادی را مدیریت کنند، در روحیات خویش نوعی بازاندیشی مثبت داشته باشند و با تقویت روحیه خویش برای شادکامی فرزندانشان تلاش کنند؛ در واقع مادر به‌عنوان مشعل‌دار خانواده می‌تواند نگاه همه‌جانبه به نیازهای همسر و فرزندانش داشته باشد.
موارد فوق را می‌توان در حیطه وظایف مادرانگی و همسری گنجاند، اما آنچه در دنیای امروز در بازنمایی زنانگی و مادرانگی به چشم می‌خورد، توجه به مصرف‌گرایی و گرایش به زیبایی غیرواقعی است؛ تمایل گروهی زنان به زیبایی به‌ منظور ساخت بدن‌های غیرواقعی که منشأ آن ممکن است اجباری ساختاری در بیرون از وجود آنان باشد. فرهنگ مصرفی به‌شدت بدن‌محور شده است و حال آنکه برخی نقادان اجتماعی، جراحی‌های زیبایی را به‌عنوان نماد نهایی حمله به بدن انسان می‌دانند و برخی زنان امروز گرفتار رفتارهای افراطی، به‌منظور تطابق بدن با الگوهای زیبایی شده‌اند، این در حالی است که گروهی از افراد، براساس ادراک نادرست که از تصویر بدن خود براساس باورهای نادرست دارند، دست به چنین کارهایی می‌زنند، همچنین زنانی که اعتماد به نفس بالاتری دارند، کمتر تمایل به انجام جراحی‌های زیبایی دارند.
شاید بتوان گفت که نگرش عمقی زنان به زندگی، دستاورد اندیشه‌ای روشن و شفاف است. هر زن به‌عنوان یک موجود متعالی تجربه منحصر به فرد خود را در زندگی دارد و می‌تواند خود و خانواده‌اش را در مسیر خوشبختی قرار دهد.
 برای رسیدن به عشق واقعی، ثروت زیاد و سلامت پایدار نیازی به جراحی‌های پیاپی نیست. شرط سعادتمندی این است که ذهن، روح و روان خود را پالایش کنیم. اراده کنیم خود را بهتر بشناسیم و واقعاً بخواهیم که بهتر زندگی کنیم و به خدای مهربان که منشأ تمامی صداقت است نزدیک‌تر شویم؛ پس تصویر منفی از خود را کنار بگذاریم احساس بی‌لیاقتی را فراموش کنیم تا به عزت نفس دست یابیم و به‌ خودشکوفایی برسیم و لذت زنانگی و مادرانگی را تجربه کنیم.