تجلی روح شوراها در مدیریت یکپارچه شهری

شوراها نماد تجلی مشارکت مردم در اداره شهرها هستند. وقتی شهرها رشد می‌کنند، موضوعات بیشتری ایجاد می‌شود که دیگر حاکمیت‌ها و دولت‌ها نمی‌توانند به‌تنهایی شهرها را اداره کنند. زمانی نهایت کار بلدیه جمع‌آوری زباله و یا ارائه مجوز ساخت‌وساز بود که توسط دولت‌ها اداره می‌شد اما با بزرگ‌تر شدن شهرها، موضوعات شهرها هم بیشتر شد و نیاز ایجاد شد تا مردم در اداره شهرها دخالت کنند. به‌نظر بنده شوراها موفقیت نسبتا خوبی داشته‌اند. مردم براساس موفقیت هر دوره از مدیریت شهری، دوره‌های بعدی را انتخاب می‌کنند و ما این را در شوراها و شهرداری‌ها مشاهده می‌کنیم.
مردم وقتی از عملکرد دوره‌ای رضایت دارند ممکن است برای دوره‌ای آن افراد بمانند و یا اگر رضایت نداشته باشند دوره 4ساله خود را سپری می‌کنند و دیگر انتخاب نمی‌شوند و می‌روند. این روشی موفق است که در کل دنیا با این روش، شهرها را اداره می‌کنند. گرچه برخی جاها انتخاب شهردار برعهده مردم است و شورا تنها نظارت می‌کند و گاهی مانند ایران انتخاب شهردار برعهده شوراست. معتقد نیستم شوراها نتوانسته‌اند جایگاه خود را به‌دست بیاورند. آنچه برآورده نشده، نقص قوانین ماست، چون قوانین کشور ما بر پایه اداره شهرها از سوی حکومت و تصدی‌گری آن نوشته شده و قوانین متناسب با شوراها و مشارکت مردم نیست لذا خیلی از موضوعاتی که شوراها در اداره آن ورود پیدا می‌کنند با برخی قوانین مطابقت ندارد چرا که در آن زمان که قوانین نوشته شده‌اند مباحث تا این میزان گسترده نبوده است. امروز خیلی از موضوعات را شوراها حل می‌کنند ولی در قانون برعهده آنها گذاشته نشده است؛ مثلا شورایاری‌ها و برگزاری انتخابات شورایاری‌ها یکی از آنها بود و با قانون کشور مطابقت نداشت.
معتقدم ادارات فعال سطح شهر باید زیرمجموعه مدیریت شهری باشند و به‌صورت یکپارچه اداره شوند تا روح شوراها تجلی بیشتری داشته باشند اما در جایی که بر تصدی‌گری دولتی تأکید وجود دارد باید برای مدیریت یکپارچه شهری قوانین کشور اصلاح شود. پیش از این داخل حوزه مدیریت شهری بودم و نگاه روشنی به شوراها داشتم ولی الان که عضو شورای شهر هستم برداشت من این است که برای اجرای موضوعی در سطح شهر نیاز به مشارکت همه نهادهاست و شهرداری به‌تنهایی نمی‌تواند برنامه‌های سطح شهر را محقق کند.