در برخی از کشور‌ها، خانه‌های کوچک و پرجمعیت در اطراف شهر‌ها، حاشیه‌نشین به شمار می آیند و در کشور‌های دیگری، سرپناه‌هایی که با وسایل اولیه مانند ورقه‌های پلاستیکی و چوب ساخته شده باشند، شامل عنوان حاشیه نشین هستند. تنها عنصر مشترک در همه این ارزیابی‌ها، فقر است. هر خیابان فقیرنشین در کنار شهر، حاشیه محسوب نمی‌شود؛ بلکه این مناطق باید جمعیت و مساحت قابل توجهی داشته باشند. برخی از حاشیه‌های بزرگ شهر‌های‌جهان از این قرار است.
کایلیتشا در کیپ‌تاون (آفریقای جنوبی): 400هزار نفر
کیبریا در نایروبی (کنیا): 700هزار نفر
دهاوری در بمبئی (هند): یک میلیون نفر
نزا در مکزیکوسیتی (مکزیک): یک میلیون و200هزار نفر
اورانگی‌تاون (پاکستان): 2میلیون‌و400هزار نفر
معیارهای حاشیه‌نشینی
در همینه زمینه :
