رؤیا با امید نرصفت

درناهای امید و ‌رؤیا روز ۱۴اسفند‌ماه پس از ۳۴روز اقامت به‌صورت مشترک، تالاب بین‌المللی فریدونکنار را به سمت سیبری ترک کردند اما براساس اظهارنظر جوامع محلی و فعالان محیط‌زیست، درنای بلژیکی مسیر را ادامه نداده و در منطقه‌ای در عباس‌آباد تنکابن در مازندران فرود آمده است.
امید پانزدهمین سال مهاجرتش به عرض‌های شمالی بود ولی رؤیای به دنیا آمده در اسارت، توان همراهی‌کردن با امید را نداشت. عطاء‌الله کاویان، مدیرکل حفاظت ‌محیط‌زیست مازندران گفت: «رویا» همسفر بلژیکی و جامانده از تک‌درنای سیبری در صحت و سلامت به سر می‌برد و تمامی واکنش‌های این پرنده طبیعی است. با توجه به اینکه پیش از این و در زمان آغاز پرواز مهاجرت «امید» و «رویا» به سیبری از مردم تقاضا شد درصورت مشاهده پرنده‌ای با مشخصات درنا به نزدیک‌ترین واحد محیط‌زیست و محیط‌بانی اطلاع داده شود، خوشبختانه این همکاری از سوی مردم صورت گرفته است.
وی تصریح کرد: پس از اعلام این گزارش مردمی، تیمی از کارشناسان این اداره کل برای بررسی به محل مشاهده این پرنده اعزام شد که پس از انجام بررسی‌ها مشخص شد درنای فرود آمده در شالیزارهای عباس‌آباد «رویا» همسفر تک‌درنای سیبری است. ‌رؤیا پس از طی ۱۵۰کیلومتر از مسیر پروازش در این منطقه فرود آمد.
به‌گزارش ایرنا، کاویان درخصوص برنامه‌ها و اقدامات بعدی درخصوص این پرنده، گفت: براساس برنامه‌ریزی‌های قبلی طی مکاتبات با بنیاد بین‌المللی درنا و مرکز تکثیر حفاظت درناها در بلژیک که محل پرورش‌ رؤیا‌ست برنامه‌های بعدی اعلام و انجام خواهد شد.
مدیرکل حفاظت ‌محیط‌زیست مازندران با اشاره به اینکه مطابق پیش‌بینی‌ها و سناریوها این وضعیت برای‌ رؤیا پیش آمد، خاطرنشان کرد: در مصاحبه‌های قبلی 4سناریو برای این پروژه بین‌المللی متصور شدیم؛ یک سناریو که وقوع آن بیشتر احتمال داده می‌شد، این بود که 2پرنده مهاجرت خود را با هم آغاز می‌کنند و در طول مسیر با توجه به اینکه ‌رؤیا یک درنای پرورشی است و توان لازم برای مسیر پرواز طولانی را ندارد، بخشی از مسیر را طی می‌کند و از امید جا می‌ماند. طبق هماهنگی و مکاتبات گذشته تمام پروتکل‌ها مطابق با استانداردها برای درنای ‌رؤیا در حال انجام است.
با این حال این رویداد نخستین باخت برای جفت‌سازی‌ تک‌درنای سیبری تالاب فریدونکنار تلقی نمی‌شود، چراکه چند سال پیش برای بیشتر شدن تعداد درناهای غرب سیبری پروژه‌ای بین‌المللی با عنوان پروژه درنا انجام شد که با شکست مواجه شد. هدف از اجرای این پروژه صرفا احیای جمعیت این نوع درنا نبود، بلکه شناسایی مسیرهای شبکه پروازی تالابی، جلب مشارکت محلی و توانمندسازی جوامع بومی نیز، برخی از اهداف آن بود. اوایل دهه ۸۰ این پروژه آغاز شد و در 4مرحله تلاش‌هایی صورت گرفت که شکست خورد.