عیادت و پرستاری از خانواده شهدا به همت بچه‌های مسجد

مریم قاسمی

 مساجد علاوه بر کارکرد متداولشان، این روزها به کانون‌های فعالی مبدل شده‌اند برای کمک و یاری‌رساندن به اقشار مختلف ذیل معنای گسترده مهربانی و همدلی. مسجد حضرت علی‌اکبر(ع) در محله هاشمی یک نمونه دست به نقد این واقعیت است که زیر سقف آن نمازگزاران نیکوکار دلگرم خدمت به خانواده شهدا و همسایگانشان هستند. ​هیأت امنا و امام جماعت مسجد حضرت علی‌اکبر(ع) در خیابان هاشمی منطقه10 تهران چه در گذشته و چه امروز یکی از کانون‌های مردمی بوده و تمام تلاش خود را کرده‌اند تا اهالی منطقه با اشتیاق بیشتری به مساجد بیایند و این خانه را خانه خود بدانند. یکی از برنامه‌هایی که‌ بیش از ۳ دهه مورد اقبال و توجه شهروندان قرار گرفته، عیادت، دلجویی و رسیدگی به امور خانواده‌های معظم شهداست که به‌طور منظم و هفتگی از طرف هیأت امنای مسجد و امام جماعت مسجد حضرت علی‌اکبر(ع) دنبال می‌شود. در این برنامه، نمازگزاران بعد از نماز مغرب و عشا با هماهنگی‌هایی که از قبل با خانواده‌های معظم شهدا انجام شده، به دیدار و عیادت آنان می‌روند و تلاش می‌کنند مشکلات آنها را برطرف کنند، حتی در میان نمازگزاران تعدادی به‌طور نوبتی داوطلب می‌شوند تا از پدران و مادران شهدا پرستاری کنند و خرید روزانه و نظافت خانه‌شان را به‌عهده بگیرند.
«علی جعفری» از نمازگزاران مسجد حضرت علی‌اکبر(ع) در این زمینه می‌گوید: «نمازگزاران مسجد حضرت علی‌اکبر(ع) قبل از اینکه به دیدار خانواده شهدا بروند، مشکلات آنها را جویا می‌شوند و با کمک یکدیگر برای رفع دغدغه‌های زندگی همسایگانشان تلاش می‌کنند. مثلا همین دو هفته پیش خانواده شهیدی از فرسودگی دیوار خانه‌اش که در آستانه تخریب شدن بود به هیأت امنای مسجد گفت و از قضا همان وقت یکی دیگر از نمازگزاران که شغلش بنایی بود موضوع را متوجه شد و تصمیم گرفت دیوار فرسوده خانه را مرمت کند.» جعفری می‌گوید: «در این مسجد اقدامات و امور خیرخواهانه سابقه زیادی دارد و چندین نسل پای ثابت این قبیل کارها بوده‌اند. این روند ادامه داشته و در ماه‌های اخیر هم خیلی از نمازگزاران به هیأت امنای مسجد مراجعه کرده‌اند و داوطلب شده‌اند تا در زمینه‌های مختلف به خانواده شهدا، جانبازان و ایثارگران کمک کنند.»
«اعظم بیجنوند» یکی دیگر از نمازگزاران مسجد حضرت علی‌اکبر(ع) است. او که دهان به دهان از بانوان نمازگزار محله شنیده بود که یکی از مادران شهدا که همسرش سال‌هاست از دنیا رفته و هیچ‌کس را ندارد که به او رسیدگی کند، خودجوش دست به‌کار می‌شود و پرستاری از مادر شهید، نظافت منزل و رسیدگی به گل‌ها و باغچه خانه او را به‌عهده می‌گیرد. او هر هفته یکی دو مرتبه به خانه مادر شهید می‌رود، درددل‌های او را می‌شنود و با این کار علاوه بر تقویت روحیه مادر شهید، رتق‌وفتق امور به تعویق افتاده زندگی روزمره او هم انجام می‌شود.