اکسیر دیجیتال جاودانگی

کاری که هزاران سال کیمیاگری و ساختن معجون‌های عجیب و آیین‌های غریب نتوانست به سرانجام برساند را، عصر دیجیتال شدنی می‌کند و نوع بشر، سرانجام می‌تواند به دیرینه‌ترین و بزرگ‌ترین آرزویش برسد و جاودانه شود.
این جاودانگی البته با چیزی که بشر همیشه فکر می‌کرده فرق دارد و فارغ از جسم و ماده پوسیدنی و فاسد‌شدنی ماست و در متاورس اتفاق می‌افتد. مدیرعامل شرکت سومنیوم اسپیس که عمده فعالیتش در زمینه متاورس است، گفته است که این شرکت، به لطف هوش مصنوعی ChatGPT، چند سال در راه رسیدن به آواتارهای جاودانه پیش افتاده و2 سال دیگر، می‌تواند الگوی جاودانگی دیجیتال را به انسان‌ها ارائه دهد. این قابلیت که «برای همیشه زندگی کن
 (Live Forever)‌« نام دارد، در واقع بازسازی اشخاص به‌صورت دیجیتال و ساختن آواتاری از آنهاست که به لطف هوش مصنوعی، می‌تواند در متاورس به زندگی ابدی ادامه دهد. یعنی اگر شما به این شرکت سفارش بدهید که آواتار شما را بسازد، حتی بعد از مرگ هم می‌توانید با فرزندان و دیگر افراد خانواده‌تان صحبت کنید. پیش‌تر گفته می‌شد که این پروژه، حدود 5سال دیگر به نتیجه خواهد رسید اما پیشرفت چشمگیر هوش مصنوعی، آن را حدود2 سال و یا کمتر به سرانجام خواهد رساند.
البته این پروژه، با توجه به محدودیت‌های هوش مصنوعی، کامل نیست و قطعا در زمینه ارتباط با بازماندگان متوفی، دچار مشکل خواهد شد. اما با توجه به پیشرفت‌های چشمگیر در زمینه هوش مصنوعی، انتظار این است که در سال‌های بعدی، آواتارها تا جای ممکن در چت‌کردن‌ها و صحبت‌کردن‌ها، منطقی و قابل درک صحبت کنند.
فارغ از پیشرفت‌های فناوری و مسئله مالی، این نکته مهم وجود دارد که اصلا کسی بعد از مرگمان می‌خواهد ما را ببیند یا نه؟ اصلا فرزندان و دوستان و بازماندگانمان، در آینده می‌خواهند سراغ ما بیایند یا نه؟ فکرش را بکنید که نسخه‌ای دیجیتال و ابدی از خودمان در یک گوشه دنیای مجازی و دیجیتال ساخته‌ایم، ‌که این بار نه چند‌ماه و چند سال، که تا ابد چشم انتظار سلام و احوالپرسی کسی هستند.