وقایع نگاری

رهبر معظم انقلاب:ایران همیشه قبل از جمهوری اسلامی تجزیه شد

در دوره‌های قبل از جمهوری اسلامی، همیشه ایران تجزیه شد و همیشه از ایران کندند. هیچ‌کدام از سلاطین پهلوی و قاجار، این افتخار را ندارند که بتوانند بگویند ما مرزهای ایران را حفظ کرده‌ایم. قاجارها که وضع‌شان معلوم است. پهلوی‌ها هم، شهرهای مرکزی ایران را سال‌ها زیر چکمه سربازان خارجی انداختند و زن و مرد و ناموس این کشور را به‌دست آنها دادند. تنها جمهوری اسلامی بود که مردانه ایستاد و نگذاشت که متجاوزین یک قدم جلو بیایند.
سخنرانی در جمع مدیران و مسئولان مطبوعات کشور، 13اردیبهشت سال1375

علی‌اکبر ولایتی، مشاور مقام معظم رهبری:همه قراردادها، واگذاری خاک بود

 بحرین، همواره بخشی از ایران بوده و آخرین ‌بار هم صادق‌خان‌زند، برادر کریم‌خان زند برای آرام کردن مناطقی که شورش کرده بودند، رفت. او کناره جنوبی خلیج‌فارس را طی کرده و از بحرین به کویت رفته و از آنجا به بصره می‌رود و سپس وارد ایران می‌شود. اسناد تاریخی متعددی در این رابطه وجود دارد. رضاشاه هم در سال1306رضایت داد که بحرین از ایران جدا شود.
 براساس پیمان «آخال» که بین ایران و روسیه بسته شده و مرزهای شمال شرقی ایران را با روسیه تزاری و ترکمنستان امروز مشخص می‌کرد، دهکده‌ای به نام فیروزه که براساس تقسیم‌بندی جزء ایران بود، به‌دست روس‌ها افتاد و الان هم جزء ترکمنستان است. البته حالا کسی در نظام جمهوری اسلامی ایران، ادعای ارضی نسبت به هیچ‌یک از کشورهای همسایه ندارد اما اینها بخشی از تاریخ ماست.
 سال1316در زمان رضاشاه یکی از بدترین قراردادها بسته شد به نام پیمان سعدآباد. براساس این پیمان که با 3 کشور اطراف یعنی عراق، ترکیه و افغانستان بسته شد، همه‌اش واگذاری خاک ما بوده و یک مورد هم پیدا نمی‌کنید که وقتی یک ‌تکه از سرزمین ما به آن طرف رفته، یک تکه از سرزمین آنها هم به‌طرف ما آمده باشد، یعنی مبادله‌ای انجام شده باشد؛ مثل کاری که مرحوم میرزاتقی خان امیرکبیر در قرارداد «ارزروم» کرد و سلیمانیه که این طرف بود داده شد به عثمانی، خرمشهر (محمره آن زمان) که آن طرف بود، به ایران داده شد. یعنی مبادله‌ای انجام شد، اما در پیمان سعدآباد همه‌اش واگذاری از طرف ایران بوده است. یعنی بخش مهمی از آرارات که جزئی از ایران بود، واگذار شد به آتاتورک. بخشی از ایران واگذار شد به افغانستان و بخشی از مرز ایران که همین اروندرود باشد که بعداً بر سر آن بین ایران و عراق جنگ شد، در زمان رضاشاه، همه‌اش به عراق واگذار شد. اروندرود که در زمان میرزاتقی‌خان، خط منصّف (خط‌القعر) مرز قرار داده شده بود، در زمان رضاشاه، کل آن براساس پیمان سعدآباد به عراق واگذار شد. در هر سه کشور وابستگی به انگلیس وجود داشت. در ترکیه، مصطفی کمال‌پاشا و در افغانستان، امان‌الله‌خان و در عراق، فیصل همین وابستگی را داشت و هر سه، یک سیاست را اجرا می‌کردند.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی دکتر ولایتی

قاسم تبریزی ؛ کارشناس تاریخ معاصر ایران:رضا شاه سرچشمه‌های هیرمند را بخشید

کارشناس تاریخ معاصر ایران با بیان اینکه جدایی سرزمین‌های ایران در زمان پهلوی، فقط به بحرین ختم نمی‌شود، می‌گوید: «رضاشاه منطقه‌ای را در شمال غرب کشور به آتاتورک داد یا در شرق نیز منطقه‌ای را به افغانستان داد که سرچشمه‌های هیرمند بود. البته بخشی از این منطقه در اختیار ایران ماند که آن را نیز شاه به افغانستان واگذار کرد. وقتی علم به او گوشزد می‌کند اگر این منطقه برود، سیستان و بلوچستان با مشکل آب مواجه می‌شود، شاه می‌گوید: «برای آن فکری می‌کنیم.» اما هیچ فکری نشد و سیستان و بلوچستان که روزی بخش عمده‌ای از غلات ایران را تأمین می‌کرد، امروز با مشکل خشکسالی دست‌وپنجه نرم می‌کند.»
«قاسم تبریزی» با اشاره به این موضوع که بحرین، استان چهاردهم ایران بود اما انگلیسی‌ها که از 120سال پیش در خلیج‌فارس بودند، زمینه تجزیه کشورهای منطقه را فراهم کردند، ادامه می‌دهد: «انگلیسی‌ها چنان تسلطی بر جزایر خلیج‌فارس داشتند که اگر ساکنان بحرین می‌خواستند به  سایر شهرهای ایران بیایند یا برعکس مردم سایر شهرهای کشور به بحرین بروند، باید گذرنامه می‌داشتند.»
این کارشناس مسائل تاریخی با اشاره به وابستگی مقامات دولت پهلوی به آمریکا می‌گوید: «این افراد خائنانه زمینه جدایی بحرین را فراهم آوردند، فرایند جداسازی بحرین از ایران سال1344استارت خورد مثلاً اردشیر زاهدی که عضو سازمان سیا بود، به شاه اعلام کرد که «بحرین ظرفیت کشور شدن دارد» و شاه نیز گفت که «ببینیم نظر مردم بحرین چیست.» براساس یک طرح فریب، صندوق رأیی را تحت‌ عنوان رفراندوم در یک هتل در بحرین می‌گذارند و تعداد اندکی می‌روند رأی می‌دهند. بعد اعلام کردند مردم بحرین خواهان استقلال هستند و شاه هم پذیرفت. نکته قابل تأمل در جدایی بحرین از ایران این بود که حکومت تحویل بحرینی‌ها نشد. خاندان حاکم بر بحرین، چند دهه قبل، از حجاز به بحرین رفته بودند و اصالتاً بحرینی نبودند. بعد از این اتفاق، بحرین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه شد.»
منبع: خبرگزاری صدا و سیما

محمد قائد؛ نویسنده و روزنامه‌نگار:شاه از انگلیس رشوه می‌گرفت
محمد قائد درباره قضیه جدایی بحرین از ایران نکات جالب توجهی را مطرح می‌کند: «در گیرودار بحث بر سر استقلال بحرین و معاوضه آن با 3 جزیره در خلیج‌فارس، شاه به علم مأموریت می‌دهد از سفیر انگلیس بخواهد برای وامی حدود «صد میلیون لیره» و با بهره کم از کویت مداخله کند. علم به سفیر هشدار می‌دهد که «جز شاه و من کسی از قضیه وام از کویت خبر ندارد و این ارقام در هیچ‌یک از آمارهای رسمی وام‌های کشور مندرج نخواهد شد.» این روزنامه‌نگار باسابقه و نویسنده می‌گوید: «نام این کار شاه چیزی جز تقاضای رشوه نیست. همه آن طعن و لعن‌ها درباره رشوه‌گیری حکومت قاجار از شرکت‌ها و دولت‌های خارجی انگار باد هوا بود و گربه سرانجام روی چهار دست و پا فرود می‌آید».
منبع: مرکز مطالعات و پژوهش‌های سیاسی