به اعتقاد راحله امینیان، شاغل بودن با خانه‌داری و مادر بودن منافاتی ندارد
اولویت زندگی من؛ مادر و همسر بودن
سعیده مرادی
بانوان بسیاری در این جامعه حضور دارند که نشان داده و اثبات کرده‌اند که هم می‌توان همسر و مادر خوبی بود و هم در کار و حرفه شخصی موفق شد. یکی از آنها «راحله امینیان»، مجری باسابقه برنامه «به خانه برمی‌گردیم» شبکه تهران است. او فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی‌ارشد رشته روانشناسی است و نخستین حضورش در رسانه ملی به سال 1376و رادیو برمی‌گردد؛ فعالیتی که در رادیو چندان طولانی نبود و امینیان بعد از قبولی در آزمون صداوسیما از سال 1378وارد تلویزیون شد و اکنون در آنجا برنامه اجرا می‌کند. او به‌عنوان مجری برنامه «برپا برپا» در کنار مرحوم «فریور کیان» حضور و در برنامه‌های متعدد «تا مهر»، «آفتاب‌شرقی»، «شهر سلامتی» و «به خانه برمی‌گردیم» اجرا داشته است. امینیان در سال ۱۳۸۰ با «علیرضا کنگرلو» که در رادیو فعالیت می‌کند، ازدواج کرده و ثمره این ازدواج یک دختر به‌نام «باران» است. در آستانه روز زن با این مجری باسابقه، خوش‌اخلاق و بی‌حاشیه تلویزیون گپ مادرانه زده‌ایم.
کارشناسی‌ارشد روانشناسی
متولد 1357
مادر و مجری باسابقه تلویزیون، مجری برنامه‌هایی ازجمله برپا برپا، تا مهر، آفتاب شرقی، شهر سلامتی، به خانه برمی‌گردیم
از چه سالی اجرا را شروع کردید و ورودتان به این حرفه چگونه بود؟
شروع کارم سال 1375با رادیو بود؛ البته با عنوان سردبیری و نویسندگی؛ نه اجرا. 2بار هم تست گویندگی دادم که هر 2بار قبول شدم، اما نرفتم. نمی‌دانم انگار دوست نداشتم. تا اینکه در سال 1378شبکه 2یک آزمون برگزار کرد. در این آزمون هزاران نفر شرکت کردند، من هم شانس خودم را امتحان کردم، تست اجرا برای تصویر دادم و قبول شدم، اما باتوجه به اینکه در آن زمان بسیار کم‌سن و سال بودم، عوامل تولید برنامه تصویر زندگی بر این باور بودند که چهره من برای اجرای یک برنامه با رویکرد خانواده بسیار خام است و پختگی لازم را ندارد؛ بنابراین مرا به برنامه کودک و نوجوان منتقل کردند و من شروع کارم در حوزه اجرا برای گروه سنی کودک و نوجوان بود.
اولین برنامه‌ای که اجرا کردید، به یاد دارید؟
بله، نخستین برنامه که نخستین کار من در حوزه اجرا در تلویزیون هم به‌حساب می‌آید، مربوط به سال تحصیلی 1378و با عنوان برنامه «برپا برپا» بود که صبح‌ها اجرا می‌شد و مخاطبان آن کودکان و نوجوانان بودند.
بعد از آن، این مسیر را چطور سپری کردید؟
سال 1379برنامه «تا مهر» را که از شبکه یک سیما پخش می‌شد، اجرا کردم. همان سال در یک بازه زمانی، به طور مشترک با همسرم در برنامه آفتاب شرقی نیز حضور داشتم. سال 1380به شبکه ۵ معرفی شدم و به‌مدت ۴ سال اجرای برنامه «شهر سلامتی» را بر عهده داشتم که نخستین برنامه گفت‌وگوی پزشکی در تلویزیون بود. از سال 1386تا به امروز نیز یکی از مجریان برنامه «به خانه برمی‌گردیم» هستم.
مخاطبان، شما را بیشتر با اجرای برنامه‌های خانوادگی می‌شناسند. علاقه خودتان از ابتدای مجری‌گری در همین سبک و زمینه بود؟
فضای کاری و در کل اجرای من از ابتدا تاکنون همیشه درونمایه اجتماعی داشته است و همیشه سعی کرده‌ام طبق علاقه‌ام، رویکرد اجتماعی داشته باشم. با توجه به رشته تحصیلی‌ام که روانشناسی بالینی است و حضور ۱۶ساله در برنامه به خانه برمی‌گردیم، الان واقعا روی این قضیه تعصب دارم و معتقدم باید در این حوزه حضور داشته باشم؛ چون مخاطب پذیرفته هر وقت «امینیان» را در قاب تلویزیون می‌بیند، حتما باید حرفی درباره خانواده بگوید. الان دیگر با تعصب در بخش خانواده کار می‌کنم. من به لحاظ روحی هم فرد خانواده‌محوری هستم، تربیتم هم به همین‌گونه بوده و در خانواده‌ای متولد شده‌ام که اعضایش خیلی به همدیگر وابسته بودیم.
به‌نظر شما مجری برنامه‌های خانوادگی باید چگونه اجرایی داشته باشد؟
مجری باید خودش باشد؛ یعنی راحله امینیان خودش باشد تا بیننده او را بپذیرد. اگر ادا درآورد یا جوری وانمود کند که از بینندگانش بیشتر می‌فهمد یا برعکس، باعث می‌شود مخاطب دیگر به او اعتماد نکند. سعی می‌کنم به مخاطبان «به خانه برمی‌گردیم» آرامش دهم تا اینکه با حرکات غیرعادی دست، صورت و کلامم اضطراب مضاعف به آنها وارد کنم.
همانطور که یاد کردید، شما را حدود51سال در برنامه به خانه برمی‌گردیم، دیده‌ایم. به‌نظر شما برنامه‌هایی از این دست تا چه حد توانسته موفق و در حل مسائل و مشکلات خانواده‌ها تأثیرگذار باشد؟
حدود ۲۴ سال از عمر برنامه «به خانه برمی‌گردیم» می‌گذرد و در این مدت، مخاطبان خود را داشته است. اگرچه امروزه به واسطه توسعه ارتباطات و ظهور تجهیزات روز ازجمله فضای‌مجازی، رقیبان سرسختی برای تلویزیون شکل گرفته و تعداد مخاطبان این رسانه ملی افت داشته است، اما در همین شرایط هم برنامه «به خانه برمی‌گردیم» مخاطبان خود را دارد و این امر نشان می‌دهد این برنامه در این سال‌ها موفق بوده و توانسته نیاز مخاطب را بشناسد و در حل مشکلات تأثیرگذار باشد.
وقتی مردم شما را در کوچه و خیابان می‌بینند، چقدر خواستار طرح مسائل‌شان در برنامه‌ها هستند؟
خیلی زیاد. مردم چه در فضای مجازی یا هنگام تردد در کوچه و خیابان، درخواست‌ها و مشکلاتشان را مطرح می‌کنند و می‌خواهند در برنامه به آنها بپردازیم.
پرتکرارترین و بیشترین خواسته آنها چیست؟
پرداختن به مسائل پزشکی و روانشناسی؛ به‌عنوان مثال در بخش پزشکی می‌گویند درباره یک بیماری خاص صحبت کنید یا یک متخصص خاص را به برنامه بیاورید.
این روزها بسیاری از هنرجویان جوان به اجرا علاقه‌مند هستند. چه توصیهای به این دسته از افراد دارید و به‌نظرتان آنها برای دستیابی به موفقیت باید چه ویژگی‌هایی داشته باشند؟
اجرا هم مانند بازیگری طرفداران زیادی دارد، اما کسی که در این حرفه دستش از دانش خالی باشد، حتما موفق نمی‌شود و در این عرصه باقی نمی‌ماند. به علاقه‌مندان این حرفه می‌گویم که برای موفقیت در اجرا، آگاهی، سواد، دانش و دایره واژگانتان را بالا ببرید و با شرکت در کلاس‌های معتبر از استادان مجرب بهره بگیرید؛ ضمن اینکه معتقد هستم این بزرگ‌ترین خیانت به یک مجری است که در بدو کار او را مقابل دوربین برنامه زنده قرار دهند؛ چراکه اجرای زنده نیاز به کسب تجربه دارد و بهتر است اجرای کار را از برنامه‌های تولیدی شروع کند.
شما هم مجری و هم مادر و همسر هستید. چقدر تلاش می‌کنید که در مسئولیت‌هایتان موفق باشید؟
من یک مادر هستم که در کنار مادری کردن و همسر بودن به‌کار اجرا هم می‌پردازم. مادر و همسر بودن اولویت زندگی من است. نه اینکه شعار بدهم؛ این را تمام کسانی که مرا از نزدیک می‌شناسند، تأیید می‌کنند. خانواده برای من از اهمیت خاصی برخوردار است. اگر مسئله‌ای در خانواده پیش آید، من کار را به‌خاطر حل آن مسئله کنار می‌گذارم. آخر هفته‌های من اغلب خالی است و روزهای تعطیل را تنها به برنامه‌ای که به خانواده‌ام مربوط شود، اختصاص می‌دهم.
به‌نظر شما مادر و همزمان شاغل بودن سخت نیست؟
بسیار مشکل است. بانوانی که شغل اجتماعی دارند باتوجه به نقش مادری و همسری، با کمبودها و محدودیت‌های بسیاری مواجه هستند؛ به‌عنوان مثال، قانونی برای حمایت از زنان شاغل خانه‌دار که البته فرزند هم دارند، وجود ندارد؛ درحالی‌که قانون باید از زنان شاغل و متأهل، بیشتر حمایت کند. این بانوان به‌شدت تحت فشارند و با استرس‌های زیادی مواجه هستند.
چه توصیهای به بانوان برای مدیریت منزل و امور اجتماعی‌شان دارید؟
به‌نظر من خانه‌داری با مشاغل اجتماعی منافاتی ندارند. همچنین کار نباید مانعی برای توجه به همسر و فرزندانمان شود. این امر موضوعی مهم است و اگر همه بانوان به آن توجه کافی داشته باشند، قطعا در زندگی موفق خواهند بود.
