• دو شنبه 8 بهمن 1403
  • الإثْنَيْن 27 رجب 1446
  • 2025 Jan 27
سه شنبه 13 دی 1401
کد مطلب : 181745
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/j2YXW
+
-

از«قنات مَلِک» تا بهشت

کارگردان «ردی از یک مرد» برای ساخت مستندش به زادگاه سردار دل‌ها رفته‌است

شهره کیانوش‌راد-روزنامه‌نگار

خبر آمدنش که به گوش اهالی روستای قنات‌ملک می‌رسید، پیر و جوان، زن و مرد، کشاورز و باغبان و چوپان و... برای دیدنش لحظه شماری می‌کردند. با آمدن «حاجی» شور و شوقی وصف‌ناشدنی میان همه روستا به‌وجود می‌آمد و با هر قدمش صدای صلوات در کوچه‌‌باغ‌ها می‌پیچید. سردارشهید قاسم سلیمانی، با وجود همه مشغله‌ و مسئولیت‌هایی که برعهده داشت، هیچگاه روستا و زادگاهش را فراموش نکرد و به‌گفته اهالی، همیشه اگر مجالی هرچند کوتاه می‌یافت به کرمان و روستای قنات‌ملک سر می‌زد. مستند «ردی از یک مرد» به کارگردانی ساسان فلاح‌فر، یکی از مستندهای خوب سینما حقیقت بود که در بخش بلند ملی و شهید آوینی به نمایش درآمد. فلاح‌فر، معتقد است ساخت این مستند و جاری بودن حاج قاسم در زندگی مردم این روستا، نگاهش به سردار سلیمانی را متفاوت کرد. در گفت‌وگو با این کارگردان، به گوشه‌ای از شخصیت مردمی شهید حاج‌قاسم سلیمانی از دریچه دوربین فلاح‌فر پرداخته‌ایم.

محل فیلمبرداری و تهیه مستند «ردی از یک مرد» روستای قنات‌ملک در 200کیلومتری کرمان است؛ جایی‌که زادگاه مردی است که نامش لرزه بر اندام ژنرال‌های غربی می‌انداخت. سردار قاسم سلیمانی در روستایی کوچک با آب‌و‌هوایی سردسیری به نام قنات‌ملک به دنیا آمد. عمده درآمد مردم این روستا از راه دامداری و محصول درختانی مانند گردو به‌دست می‌آید. اهالی روستا که خاطرات بسیاری از حضور سردار سلیمانی در این روستا دارند، او را به رسم رفاقت و هم‌ولایتی بودن «حاجی» صدا می‌کنند. آنها در مستند «ردی از یک مرد» مقابل دوربین کارگردان می‌ایستند، گاهی از نبود حاجی اشک می‌ریزند و گاهی از یادآوری خاطراتش خنده بر لبانشان می‌نشیند.

روایتی از مردم معمولی
ساسان فلاح‌فر، کارگردان مستند «ردی از یک مرد» از سال1389آموختن تدوین را شروع کرد و از دهه90سراغ مستند‌سازی‌ رفت. او که بیش از 30عنوان و بالای 60قسمت مستند ساخته، درباره انگیزه مستندسازی می‌گوید: «به‌دلیل علاقه شخصی فعالیت در شاخه مستندسازی به‌ویژه در حوزه مقاومت را شروع کردم. معتقدم با ساخت مستند می‌توانم خیلی حرف‌ها را راحت‌تر به تصویر بکشم. تلاشم این است که از راه هنر با مخاطب بیشتری ارتباط برقرار کنم. برای ساخت مستند، پژوهش‌های مختلفی انجام می‌دهم تا بتوانم حق مطلب را ادا کنم. فیلمبرداری این مستند، پاییز سال گذشته شروع شد. 13روز میان اهالی روستا بودم. به‌نظرم با ساخت مستند می‌توان از زاویه جدیدتری به مسائل نگاه کرد و تأثیر‌گذار است. سعی کرده‌ام در این مستند از زاویه‌ای که کمتر دیده شده به معرفی شخصیت شهید سلیمانی بپردازم. هدفم این بود که این‌بار حاج‌قاسم را از زبان مردم معمولی و روستایی بشناسم و بحق باید بگویم که برای خود من قبل و بعد از سفرم زاویه دیدم متفاوت شد.»
«ردی از یک مرد» با تکیه بر روایت اهالی و آرشیوی از فیلم‌های حضور حاج‌قاسم سلیمانی در روستای قنات‌ملک ساخته شده‌است. صمیمی‌بودن اهالی با سردار سلیمانی از ویژگی‌های مهم این مستند است که فلاح‌فر بر آن تأکید می‌کند: «روستاییان راویان اصلی این مستند هستند، با همان صفا و صمیمیت خاص خودشان خاطراتشان را در مقابل دوربین بازگو می‌کنند. حاج‌قاسم در تمام زندگی آنها جاری است و هر جا را که نگاه می‌کردی از کوه، باغ، مسجد، حسینیه و... ردی از او را می‌توان دید. روستاییان در تمام مکان‌ها و زمان‌هایی که لازم بوده، حاج‌قاسم را در کنار خودشان می‌دیدند. این در‌هم‌تنیدگی زندگی‌شان با حاج‌قاسم برای من جالب بود. گویی بین خودشان و حاج‌قاسم فاصله‌ای نمی‌بینند. می‌گفتند حاج‌قاسم هیچ‌وقت با لباس رسمی و نظامی به روستا نمی‌آمد و خیلی این موضوع برایشان اهمیت داشت.»  مسجد روستای قنات‌ملک، همان مسجدی که حاج‌قاسم میان اهالی روستا آمد و بعد از کسب اجازه و رضایت اهالی برای ساختش پیشقدم شد، یادگاری از بزرگمردی است که اهالی روستا او را رفیق و همراه خود می‌دانستند. در کنار عکس شهیدان روستا در مسجد، قاب‌عکس قهرمان و دلاوری است که به فرموده مقام‌معظم‌رهبری، «هم قهرمان ملت ایران و هم قهرمان امت اسلامی شد. سردار شهید حاج قاسم سلیمانی را با چشم یک مکتب، یک راه، یک مدرسه‌ درس‌آموز، نگاه کنیم.»

کوهنوردی با اهالی روستا
در این مستند خاطره‌ای از همنشینی حاج‌قاسم با اهالی روستا روایت می‌شود: «حاجی، ارتفاعات تَنگَل را خیلی دوست داشت. هر وقت به روستای قنات‌ملک می‌آمد می‌دانستیم که صبح روز بعد برنامه کوهنوردی برقرار است. بعد از نماز صبح آماده می‌شدیم تا با او برای کوهنوردی و خوردن صبحانه همراه شویم. در کمر حاجی چند ترکش از دوران جنگ به یادگار مانده بود. یک‌بار تا نیمه‌راه رفته بودیم که درد کمرش زیاد شد و نتوانستیم بقیه راه را ادامه دهیم. نوروز سال1398آخرین عیدی بود که با حاجی به کوهنوردی رفتیم.»

 

این خبر را به اشتراک بگذارید