ایراد بنی‌اسرائیلی نگیریم

مریم ساحلی-روزنامه‌نگار

یک‌وقت‌هایی بر مسندی می‌نشینیم که معدود یا بسیاری از افراد باید گوش به فرمان‌مان باشند. اینکه به چنین جایگاهی رسیده‌ایم گاه بسته به لیاقت و سواد و کاردانی‌ خودمان بوده و گاه دست تقدیر و جیب پرپول در کار بوده و یا اینکه متعاقب روابطی که داشته‌ایم و یا به‌اصطلاح زرنگی‌هامان به آن دست یافته‌ایم. علی‌ایحال علت بالانشین‌بودن‌مان هر چه که بوده، خوب است اول خود و آنچه در چنته داریم را از یاد نبریم و بعد حواس‌مان باشد به آنها که یک چشم‌شان به کارشان است و چشم دیگرشان به ما که چه می‌فرماییم. البته این خوب است که همه امور خوب پیش برود و کم و کاستی‌های کار،کم شود  اما اینکه ایراد بنی‌اسرائیلی بگیریم، منصفانه نیست. خوب است قبل از مورد عتاب قراردادن‌هامان به این بیندیشیم که آیا علت نقص و خلل وارده در کار واقعا متوجه همان است که طرف خطابش قرار داده‌ایم یا اینکه دیواری کوتاه‌تر از او نیافته‌ایم.
کم نیستند کارفرمایان و مدیرانی که نمی‌بینند چگونه بعضی از زیردستانشان با وجود همه تنگناهای روزگار می‌کوشند در کارشان کم نگذارند تا هم وجدان خودشان آسوده باشد و هم حرف نشنوند. و اما بالادستانی هم هستند که به خیال‌شان باید هر چند وقت یک‌بار گردوغباری به‌پا کنند تا پایین‌دستان فراموش نکنند، پایین‌دستی خویش را. بالادستانی که وسط گردوغبارها یادشان می‌رود، چقدر دستمزد می‌دهند و چه حجم و چه کیفیتی از کار را خواهان هستند. آنها نمی‌نشینند تا حساب کنند، زیردستان با دستمزدی که می‌گیرند، کدام چاله زندگی خویش را می‌توانند پر کنند اما هزاربار کاری را می‌جورند تا حتما ایرادی بیابند حتی شده از نوع بنی‌اسرائیلی.
آنها یادشان می‌رود پایین‌دست‌ها با جهانی آرزو و حسرت که در سر دارند، گاهی لیاقت‌شان بسیار است اما بداحوالی روزگار آنها را فرودست ساخته است.
کم نیستند بالانشین‌هایی که چشم‌هاشان را بر سعی و تلاش زیر‌دستان می‌بندند و به این ترتیب آنها را به سمتی سوق می‌دهند که انگیزه‌ای برای انجام بهتر کار نداشته باشند.
کاش آنها که بر فراز می‌ایستند، یادشان باشد ایراد اگر می‌گیرند، منصفانه باشد و بجا. اصلا چه فرق می‌کند کجا باشیم، بیایید ایراد بنی‌اسرائیلی نگیریم که بسیار ناپسند است این فعل.