کوچه‌به‌کوچه
شمیرانی‌ها میوه را در خاک‌اره نگه‌می‌داشتند
یلدا در شمیران شکل و شمایل دیگر شهرها را داشت اما میوه‌ها و تنقلات محلی، مجمع مسی یلدا را در خانه‌های شمیران رنگ متفاوتی می‌بخشید. «عباس صالحی» از اهالی قدیمی شمیران می‌گوید: «در شمیران درختان ازگیل و خرمالو زیاد بود که میوه پاییزی هستند. به زبان شمیرانی به ازگیل «کموس» و به خرمالو «خُروندی» می‌گفتند. در کنار این میوه‌ها آلبالو‌خشکه و کشمش و زالزالک هم وجود داشت. زنان شمیران لرزانک و مسقطی و نخودچی و شیرینی خاتون‌پنجره درست می‌کردند و شب یلدا با آنها از مهمانان پذیرایی می‌کردند. برای اینکه یلدا پرخرج نباشد از شیرینی‌ها و میوه‌های خانگی استفاده می‌کردند و کمتر کسی به‌دنبال این بود که آجیل و پسته خریداری کند. مهم این بود که طولانی‌ترین شب سال را دور هم و در کنار یکدیگر سپری کنند.» بزرگ‌تر خانواده برای نوه‌ها و فرزندانش فال حافظ می‌گرفت و آنها که حوصله بیشتری داشتند مثنوی می‌خواندند. شب با حرف‌زدن و گپ‌وگفت می‌گذشت و خوردن تنقلاتی که زنان خانه در طول سال تهیه کرده بودند. اهالی شمیران راه و روش جالبی برای نگهداری از میوه‌های تابستان برای شب یلدا داشتند. صالحی می‌گوید: «50سال پیش خبری از یخچال نبود و میوه‌ها تنها در فصل خودشان در بازار به فروش می‌رسید. مردم برای نگهداری از برخی میوه‌های تابستان آنها را در خاک‌اره یا آرد نگهداری می‌کردند. افرادی هم که وضع مالی خیلی خوبی داشـتند گاهی در سـفره یا مجمع یلدایشان هندوانه و خربزه دیده می‌شد.»
