ورشکستگی داروخانه‌های خصوصی با بنگاه‌داری دولتی

«تجربه نشان داده گردش مالی برخی داروخانه‌های دولتی معادل ۲۰۰ تا ۳۰۰ داروخانه خصوصی است؛ فعالیت این ارگان‌ها در حوزه دارو به‌تدریج از حالت فوریتی و خدمت‌رسانی خارج شده و به بنگاه تجاری بدل می‌شوند.» سیدعلی فاطمی، نایب‌رئیس انجمن داروسازان ایران با بیان این مطلب به ایسنا می‌گوید: «یکی از نتایج سوءای که معمولا کمبودهای دارویی به همراه دارد، این است که خیلی‌ها با این نیت که مشکل کمبود دارو را رفع کنند، تمایل دارند در عرضه دارو فعالیت کنند. برخی از این فعالیت‌ها در ظاهر مجاز است؛ مانند تاسیس داروخانه از سوی هلال احمر، برخی ارگان‌های نظامی، خیریه‌ها و دانشگاه‌های علوم پزشکی و... که تقاضای تاسیس داروخانه می‌کنند. برخی از این اقدامات نیز غیررسمی و غیرمجاز است که به وفور دیده می‌شود. مانند انواع کانال‌های تلگرامی، پیج‌های اینستاگرامی و... که شروع به عرضه داروهای قاچاق می‌کنند که همه این موارد از تبعات کمبود دارو بوده و اگر دارو دچار کمبود نباشد، انگیزه‌ای برای انجام این اقدامات نیست.» به‌گفته فاطمی در اساسنامه ارگان‌های امدادی مانند هلال احمر هم اشاره شده که فقط در فوریت‌ها و موارد بحرانی می‌توانند در حوزه عرضه دارو فعالیت کنند: «شرایط بحران و فوریت مشخص بوده و شامل حوادث غیرمترقبه، جنگ، سیل، زلزله و... است، ‌اما زمانی که کشور در شرایط ثبات به سر می‌برد و بنا به دلایلی کمبودهای دارویی ایجاد می‌شود، توجیهی وجود ندارد که بخواهیم عرضه دارو را در اختیار ارگان‌های دولتی مانند هلال احمر قرار دهیم.»‌ او همچنین با بیان اینکه تجربه نشان داده گردش مالی برخی داروخانه‌های دولتی معادل ۲۰۰ تا ۳۰۰ داروخانه خصوصی است که این موضوع در شهرهای زیادی ازجمله تهران، اصفهان، ‌شیراز، مشهد و... دیده می‌شود:‌ «فعالیت این ارگان‌ها به‌تدریج از حالت فوریتی و خدمت‌رسانی خارج شده و به بنگاه تجاری بدل می‌شوند چرا که با بخش خصوصی رقابت می‌کنند. اکنون داروخانه‌های دولتی مانند ۲۹فروردین، ۱۳آبان، هلال‌احمر و... معادل چند صد داروخانه خصوصی بوده و می‌توانند جلوی فعالیت صدها فارغ‌التحصیل داروساز را بگیرند. درخواست داشتیم که براساس سیاست‌های اجرایی اصل۴۴ قانون اساسی، به‌تدریج داروخانه‌های دولتی به بخش خصوصی واگذار شوند اما به بهانه کمبودهای دارویی و در واقع به‌دلیل بحث‌های اقتصادی از این موضوع سوءاستفاده کرده و تقاضای تاسیس داروخانه می‌کنند که در بلندمدت روی اقتصاد داروخانه‌های خصوصی و نظام دارویی ایران اثرات سوءای می‌گذارد. اگر بخواهیم در همه صنایع شاهد ترقی، پیشرفت، رقابت و افزایش کیفیت باشیم، باید به سمت خصوصی‌سازی حرکت کنیم، نه اینکه خلاف این موضوع حرکت کنیم.» او همچنین تأکید می‌کند: «هم‌اکنون مشکل کمبود دارو، به‌دلیل کم بودن داروخانه نیست، بلکه داروخانه‌های ما بیش از قبل هستند. به‌طوری که در یکسال اخیر، حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد افزایش داروخانه‌ را در استان‌ها داشته‌ایم؛ مثال آن ضرب‌المثلی است که می‌گوید «یک ده آباد، بهتر از صد شهر ویران است.» قبلا داروخانه‌ها کمتر بود، اما داروی مردم پیدا می‌شد، اما اکنون داروخانه‌ها زیادشده و به هرکدام هم که مراجعه می‌کنید، دارو ندارد که منجر به سرگردانی بیشتر مردم می‌شود. »‌