سلطان جام!

شاید هیچ مربی دیگری در این جام به اندازه ولید رگراگی مورد توجه قرار نگرفته باشد. مردی که مراکش را برای نخستین‌بار در همه تاریخ به یک‌چهارم نهایی جام‌جهانی رساند و سپس این تیم را تا نیمه‌نهایی نیز برد. او دست به کاری زده که چیزی شبیه معجزه به‌نظر می‌رسد. رگراگی در پایان دوران فوتبالش برای مدتی به‌عنوان دستیار در تیم ملی مراکش کار کرد و سپس در لیگ این کشور مشغول به‌کار شد. او بعد از مدتی مورد توجه باشگاه الدحیل قرار گرفت و با این تیم توانست به قهرمانی رقابت‌های لیگ ستارگان قطر راه پیدا کند. او سپس به مراکش برگشت و با باشگاه ویداد قهرمان لیگ این کشور شد. وقتی اختلاف هلیل هودزیچ با ستاره‌های مراکش در آستانه جام‌جهانی بالا گرفت، فدراسیون فوتبال این کشور به سراغ رگراگی رفت و او را به‌عنوان مربی جدید برگزید. آنها اما هرگز تصور نمی‌کردند این انتخاب تاریخی‌ترین لحظه‌های فوتبال‌شان را رقم بزند.
 رگراگی در درجه اول، اتحاد را به اردوی تیم برگرداند تا نفراتی مثل زیاش و مزروعی که با تیم ملی وداع کرده بودند، دوباره به تیم ملی مراکش برگردند. او می‌توانست توجیه بتراشد، می‌توانست زمان را بهانه کند و اساسا از زیر بار این مسئولیت طفره برود اما در تیم ماند و تلاش کرد تا با همه وجود مراکش را به اهدافش نزدیک کند. رگراگی یک تیم بسیار منظم برای مراکش ساخته است. تیمی که بسیار خوب دفاع می‌کند و در حمله نیز تیم خطرناکی است. او از همه ظرفیت فوتبال مراکش به خوبی استفاده کرده و با این تیم کاری کرده که هیچ‌چیز نتواند مانع از موفقیتش شود. حالا همه رگراگی را به‌عنوان بهترین مربی جام می‌شناسند. کسی که بعید نیست بعد از این تورنمنت، در یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های ملی دنیا مربیگری کند.

تیم آفریقایی، دفاع اروپایی
مراکش چگونه پرتغال را زمین‌گیر کرد؟  الگوی این تیم احتمالا به زودی مورد توجه بسیاری از تیم‌های ملی در دنیای فوتبال قرار خواهد گرفت
مراکش یکی از تیم‌های آفریقایی جام‌جهانی است اما به لحاظ مدل بازی، اصلا شبیه آفریقایی‌ها نیست. این تیم هیچ‌وقت بیش از حد احساسی نمی‌شود، نبض بازی را از دست نمی‌دهد، بی‌محابا حمله نمی‌کند و اساسا درگیر هیچ نوعی از بی‌نظمی نیست. مراکش فوتبالی به‌شدت منظم و مبتنی بر اصول بازی می‌کند. آنها به لحاظ دفاعی، بهترین تیم جام به شمار می‌روند و اینکه فقط یک گل در این تورنمنت خورده‌اند، اصلا تصادفی به‌نظر نمی‌رسد. کاری که مراکش مقابل پرتغال و اسپانیا در این جام انجام داده، یک الگوی بی‌نقص دفاعی است. الگویی که احتمالا به‌زودی مورد توجه بسیاری از تیم‌های ملی در دنیای فوتبال قرار خواهد گرفت.
 مراکش روبه‌روی پرتغال با 4مدافع بازی کرد. آنها یک بازیکن را به‌عنوان تدافعی‌ترین هافبک جلوی این 4نفر گذاشتند تا درصورت نیاز به دفاع اضافه شود و یک عرض 3نفره را در دفاع بسازد. 2هافبک روی دست او قرار گرفتند و 2هافبک نیز به کناره‌ها رفتند. یوسف النصیری نیز تنها مهاجم این تیم روبه‌روی پرتغال بود. برنامه مراکش، قطع ارتباط کامل بین هافبک‌ها و مهره‌های هجومی پرتغال بود و کندی روبن نوس در میانه میدان نیز به مراکش کمک کرد تا به خوبی روند انتقال بازی پرتغال را نابود کند. در این شرایط، پرتغالی‌ها راهی به جز استفاده از توپ‌های بلند و پاس‌های قطری نداشتند و دفاع این تیم ناچار بود بالا بیاید. همین مسئله موجب می‌شد مراکشی‌ها با سرعت بسیار بالایی ضدحمله بزنند و دفاع حریف را دچار مشکل کنند. این موضوع به‌خصوص بعد از به گل رسیدن مراکش مشخص شد. جایی که پرتغال تلاش می‌کرد بالا بازی کند و مراکش با ضدحمله‌های مرگبار، این تیم را به دردسر می‌انداخت.
 صعود مراکش در 2نبرد سخت با اسپانیا و پرتغال، اصلا شبیه اتفاق و تصادف به‌نظر نمی‌رسید. آنها درخشان و حساب‌شده بازی کردند و برای تمام دقایق بازی برنامه داشتند. نتیجه این برنامه دقیق و مبتنی بر جزئیات، 2پیروزی حساس و سرنوشت‌ساز بود که مراکش را به نخستین تیم آفریقایی نیمه‌نهایی در تاریخ جام‌جهانی تبدیل کرد. تیمی آفریقایی که البته اصلا شبیه تیم‌های حاضر در این قاره نیست. تیمی که عالی فوتبال بازی می‌کند، نظم باشکوهی دارد و با شایستگی، تبدیل به شگفتی‌ساز بزرگ این مرحله از جام‌جهانی شده است. بدون شک جام‌جهانی 2022 را با این تیم به یاد خواهیم آورد. تیمی که انگار برای معجزه کردن ساخته شده است.