دعوا سر600 میلیون تومان

تا پایان جام‌جهانی، ۴بازی باقی‌مانده و حالا عنوان شده که پخش این ۴ مسابقه در سینماها، منتفی شده است. درآمد اولیه نمایش بازی‌های جام‌جهانی 600میلیون بوده که بر سر تقسیم آن صنوف سینمایی دچار مشکل شده‌اند؛ مشکلی که باعث شده است دیگر بازی‌های جام‌جهانی در سالن‌های سینما پخش نشوند. سجاد نوروزی، مدیر پردیس سینمایی آزادی این خبر را تأیید کرده و می‌گوید: «پخش مسابقات فوتبال نیمه نهایی جام‌جهانی در سینما منتفی شده است.» وی در گفت‌وگویی که با ایسنا داشته از نحوه عملکرد مدیران چند صنف سینمایی مرتبط با این موضوع انتقاد کرده است.» نوروزی توضیح می‌دهد: «اخیراً نمایندگانی از انجمن سینماداران به همراه نمایندگانی از تهیه‌کنندگان و پخش‌کنندگان سینما جلسه‌ای داشتند تا درباره میزان سود حاصل از درآمد پخش مسابقات فوتبال در سینماها تصمیم‌گیری کنند، اما نتوانستند در این‌باره به توافق برسند و به همین دلیل کل قضیه یعنی پخش مسابقات نیمه‌نهایی و فینال فوتبال در سینماها منتفی شده است.» وی اضافه می‌کند: «به‌ نظرم این ماجرا طنز جالبی است که تا یکی، دو سال آینده در حد یک فیلم سینمایی یا حتی یک آیتم طنز باید به آن پرداخته شود؛ چون در شرایطی که سینما به خاک سیاه نشسته، این چند صنف سینمای ایران آن‌قدر قدرت تحلیل و مدیریت شرایط را ندارند که در یک زمین سوخته بر سر غنائم با هم نزاع می‌کنند .این توسعه‌نیافتگی و این نگاه عجیب و غریب صنف و تقلیل جایگاه صنف به یک بنگاه دلالی را کجا می‌توان پیدا کرد؟ این در حالی است که باید در این شرایط نگاه ملی و عام داشت تا ۲۰۰هزار نفری که در ارتباط با سینماداری در چند وقت اخیر دچار مشکل معیشتی شده‌اند بیش از این آسیب نبینند، اما همه اینها کنار گذاشته شده و فقط چند نفر که از نگاه من از مقوله اقتصاد هنر درکی ندارند، اینگونه سینما را به نابودی می‌کشانند.» مدیر سینما آزادی با عنوان این مطلب که در فضای فعلی وظایف حکمرانی صرفاً به صدور مجوز و جلوگیری از پخش فیلم‌ها تقلیل یافته، می‌گوید: «متأسفانه در کنار این مصیبت، مصیبت بزرگ‌تری را هم تحمل می‌کنیم و آن هم همین است که این صنف‌های سینمایی به شکل قبیله و طایفه‌ای تصمیم‌گیری می‌کنند که با این روند باید فاتحه سینما را خواند.  عده‌ای هستند که هم تهیه‌کننده‌اند، هم پخش‌کننده و هم سینمادار، اما مفهوم صنف را به بنگاه دلالی تقلیل داده‌اند. چطور ممکن است صنفی که تفرق و گسست را درباره آنها می‌توان دید؛ به‌طوری‌که حتی همگی دور یک میز نمی‌توانند بنشینند برای هر موضوعی در سینما تصمیم‌گیری ‌کنند؟ با این وضعیت چه فرجامی را برای صنعت سینمای کشور می‌توان متصور شد؟ آیا قرار است صرفاً همه‌‌چیز را برگردن حاکمیت انداخت؛ آن هم در شرایطی که اکران همین فیلم «بخارست» با حمایت حاکمیت رخ داده است؟»