مرد حنجره طلایی

چنگیز جلیلوند صاحب صدای خاطره‌انگیزی بود که جلوه «قهرمان» را در ذهن بسیاری از ایرانیان جا انداخت. جلیلوند 6آبان1319 در شیراز متولد شد. او فعالیت هنری‌اش را در سال1336 و با تئاتر به همراه ابوالحسن تهامی آغاز کرد. این دوبلور سرشناس جای ستاره‌ها و قهرمان‌های ماندگاری صداپیشگی کرد و صدایش را روی نقش‌هایی از پل نیومن و مارلون براندو که عصیانگر بودند تا سیلوستر استالونه و بروس ویلیس که بیشتر به زور بازوی‌شان می‌بالیدند، همانند می‌کرد. از چنگیز جلیلوند در سال۱۳۵۷ به‌عنوان یک دوبلور نمونه جهانی نام برده شد. او که به «مرد حنجره طلایی» معروف شده بود، دوبلور ثابت مارلون براندو و پل نیومن بود و بسیاری از فیلم‌هایی که از براندو در ایران دیده‌ایم، از دزیره تا دربارانداز و زنده‌باد زاپاتا را با صدای او به یاد می‌آوریم. خود او گفته وقتی خبر درگذشت براندو را شنیدم، احساس کردم قسمتی از وجودم جدا شده است. او ۱۳بار هم به‌جای ریچارد برتون حرف زده و ۱۴بار به جای سلمان‌خان و ۱۴بار به‌جای شان‌کانری صداپیشگی کرده است و البته صدایش را به جای این بازیگران نیز شنیده‌ایم: کرک داگلاس، کلینت ایستوود، جان وین، گری گوری پک، رابرت دنیرو، کلارک گیبل و...
در حدود ۱۵۰۰فیلم خارجی و ۸۰۰فیلم ایرانی را صداپیشگی کرده و به‌گفته خودش با تمام بازیگران همذات پنداری کرده است. جلیلوند از تن صدایش استفاده‌های مختلفی می‌کرد. گاهی تو دماغی حرف می‌زد و گاه به صدایش حجم می‌داد. او تبحر ویژه‌ای در جان دادن به صدای شخصیت‌های خشن داشت و می‌توانست برای هرکدام تیپی متفاوت خلق کند. بهترین توصیف را خودش در این‌باره کرده بود: «من در حنجره‌ام می‌دانم کدام تار صوتی مخصوص چه نوع صدایی است و همه اینها تحت کنترل خودم است.» 
چنگیز جلیلوند دوبلور، مدیر دوبلاژ و هنرپیشه ایرانی، سرانجام به‌دلیل ابتلا به بیماری کرونا در دوم آذر۱۳۹۹ و در ۸۰سالگی درگذشت.