آثار و افکار و احوال حافظ

کتاب «بحث در آثار و افکار و احوال حافظ» اثر قاسم غنی را انتشارات هرمس منتشر کرده است.
شمس‌الدین محمد شیرازی، متخلص به حافظ و ملقب به لسان‌الغیب، شاعر و غزلسرای بزرگ ایرانی، در قرن هشتم، در شیراز متولد شد. وی در جوانی به آموختن قرآن و ادب عربی و علوم اسلامی پرداخت و در تفسیر و کلام و حکمت و ادب تبحر یافت. قرآن را از حفظ بود و به همین سبب، تخلص حافظ را برای خویش گزید. روزگار جوانی حافظ با پادشاهی شاه شیخ ابو‌اسحاق اینجو مصادف بود؛ کسی که ممدوح حافظ واقع شد. دوره پادشاهی امیر مبارزالدین محمد مظفر که توأم با سختگیری و تعصب بسیار بود، ظاهرا موجب نارضایتی شاعر بود اما پسران او شاه‌شجاع و شاه‌‌منصور، مورد‌توجه و ممدوح حافظ بودند. اواخر عمر شاعر با استیلای امیر تیمور بر فارس مصادف بود. 
حافظ شاید به سبب علاقه وافر به شیراز یا به جهان دیگر برخلاف هم‌وطن خود، سعدی، چندان به مسافرت رغبتی نشان نداده است و ظاهرا جز به یزد و هرمز از شیراز به جای دیگری نرفته است. کتاب حاضر نگاهی است بر آثار و افکار و احوال حافظ که به هم پیوسته به چاپ رسیده است. بخش نخست کتاب به تاریخ عصر حافظ یا تاریخ فارسی و ایالات مجاور آن در قرن هشتم و بخش دوم به تاریخ تصوف در صدر اسلام و تحولات مختلف آن از صدر اسلام تا عصر حافظ اختصاص یافته است. انتشارات هرمس این کتاب هزار‌و363صفحه‌ای را به بهای 180هزار تومان منتشر کرده است.