مهدی کرم پور
همه آدما از وقتی دنیا میان کلی آرزو دارن واسه خودشون که انجامش بدن. زمان می‌گذره تا اینکه می‌بینن ای بابا پیرشدن و به هیچ کدوم از آرزوهاشون نرسیدن. بعد همون آرزوها رو واسه بچه‌هاشون می‌کنن، شاید اونا کار نکرده پدر و مادرشونو انجام بدن. همون بچه بزرگ می‌شه، می‌رسه به 18سالگی، به‌خودش می‌گه: خب من الان 18سالمه، باید یه اتفاق بزرگ رو رقم بزنم. چشم رو هم می‌ذاره، می‌بینه شده 40سالش، هیچ کاری هم انجام نداده... می‌دونی! بیشتر آدما زندگی می‌کنن که فقط بگذره، همین.
چه‌کسی امیر را کشت
در همینه زمینه :
