اعترافات

میناتو کانائه

هنگام بلوغ ممکن است توانایی‌های کودک - چه در تحصیل و چه در ورزش و هنر - به‌طرز ناگهانی و با سرعتی زیاد رشد یابند. امکان دارد او با مشاهده این موفقیت‌ها اعتمادبه‌نفس بیشتری در آن زمینه پیدا کند. همین باعث تشویقش می‌شود تا بیشتر تلاش کند و درنتیجه موفقیت‌هایش نیز افزایش یابند. البته در برخی موارد او توانایی‌های خود را دست بالا می‌گیرد. درست مانند ورزشکاری که دچار رخوت و افت می‌شود، کودک نیز به‌سرعت پیشرفت می‌کند تا به نقطه سکون می‌رسد و توانایی‌هایش به‌شدت کاهش می‌یابد. آن چیزی که بعدا اتفاق می‌افتد مهم است. بعضی از بچه‌ها که قانع شده‌اند به بالاترین سطح از توانایی‌هایشان دست یافته‌اند، دیگر به تلاششان ادامه نمی‌دهند و اجازه می‌دهند که سیر نزولی را طی کنند و به درجه متوسط می‌رسند. بعضی‌های دیگر هم به‌آرامی بدون درنظرگرفتن نتایج به تلاششان ادامه می‌دهند، موفق می‌شوند در همان مرحله باقی بمانند؛ اما افراد دیگری نیز هستند که سخت کار می‌کنند، بر موانعی که سر راهشان گذاشته شده است فائق می‌آیند و سرانجام به سطحی بالاتر ارتقا می‌یابند. بعضی از ما که دانش‌آموزان را برای امتحانات ورودی دبیرستان آماده می‌کنیم، عادت کرده‌ایم از والدین دانش‌آموزان بشنویم که اگر فرزندشان «فقط تلاش کند» موفق می‌شود، اما بیشتر مواقع بچه‌ای که در موردش صحبت می‌کنند، به یک موقعیت ویژه دست پیدا کرده، ولی مسیر نزولی در پیش گرفته است. این امر به این خاطر نیست که تلاش نکرده است، بلکه او دیگر حتی در میدان هم نیست.