همه پسران کارلوس!

همه در انتظار رونمایی از نخستین فهرست 11نفره کارلوس کی‌روش برای تیم ملی هستند. اگر گذشته را به یاد داشته باشید، حتما به خوبی می‌دانید که دیدارهای دوستانه در این مقطع همواره یک «عملیات فریب» بزرگ در تیم کی‌روش بودند. او همیشه علاقه زیادی داشت که تیم‌اش را به‌عنوان یک تیم ناشناخته به جام‌جهانی بفرستد. به همین‌خاطر هم در چند مسابقه دوستانه منتهی به برگزاری جام‌جهانی، شماره پیراهن و حتی پست بازی برخی ستاره‌ها را تغییر می‌داد تا رقبا را سردرگم کند. با این حال این بار شرایط با گذشته متفاوت به‌نظر می‌رسد. کی‌روش زمان زیادی برای کار کردن با این تیم نداشته و بعید است به سراغ نقشه‌های قدیمی‌اش برود. او به‌دنبال شناخت 11ستاره اصلی تیم ملی است و باید از فرصت برگزاری 2 دیدار دوستانه با اروگوئه و سنگال برای چنین کاری استفاده کند. پس اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، تیم ملی با یک ترکیب کامل روبه‌روی اروگوئه قرار می‌گیرد.
به‌نظر می‌رسد علیرضا بیرانوند، انتخاب اول کی‌روش برای دروازه تیم ملی باشد. او این اواخر چه در رده ملی و چه در سطح باشگاهی، آماده‌تر از عابدزاده ظاهر شده و به‌طور کلی فرم بسیار خوبی داشته است. بیرو شانس زیادی دارد که تبدیل به نخستین گلر تاریخ فوتبال ایران با سابقه بازی در 2 دوره جام‌جهانی شود. یکی از مهم‌ترین انتخاب‌های کی‌روش برای تیم‌اش، به قلب دفاع مربوط می‌شود. جایی که شجاع و کنعانی برای مدت‌ها کنار هم بازی کرده‌اند اما انتظار می‌رود مرد پرتغالی، مرتضی پورعلی‌گنجی را جایگزین شجاع کند و او را در کنار کنعانی روبه‌روی اروگوئه به زمین بفرستد. در سمت راست و چپ خط دفاعی، خبری از رامین رضاییان و امید نورافکن در اردو نیست. بازیکنانی که به‌دلیل صادر نشدن ویزا، نتوانسته‌اند تیم را همراهی کنند. در نتیجه صادق محرمی و میلاد محمدی، از بیشترین شانس برای تقابل با اروگوئه برخوردار خواهند بود. در نتیجه ترکیب دفاعی تیم ملی احتمالا با بیرو، مرتضی، کنعانی، صادق و میلاد ساخته می‌شود.
در میانه زمین، سعید عزت‌اللهی انتخاب بی‌چون و چرای کارلوس کی‌روش است. فوتبالیستی که در تیم‌های این مربی همیشه بدون جانشین بوده است. در شرایط عادی انتظار می‌رود احمد نوراللهی و وحید امیری روی دست سعید بازی کنند اما احمد خیلی دیر به اردوی تیم ملحق شده و وحید نیز یک مصدومیت طولانی را پشت‌سر گذاشته است. در نتیجه به‌نظر می‌رسد امید ابراهیمی و احسان حاج صفی در فاصله‌ای نزدیک به سعید به میدان بروند. آنها مهره‌های باتجربه‌ای هستند که می‌توانند در میانه میدان برای تیم ملی برتری عددی ایجاد کنند. در یک نبرد دشوار مثل بازی با اروگوئه، استفاده از نفرات باتجربه همواره اهمیت بسیار زیادی برای کی‌روش خواهد داشت. او همچنین علاقه زیادی به استفاده از احسان حاج صفی در میانه زمین داشت.
حدس زدن نام مهره‌های هجومی ثابت تیم ملی چندان دشوار نیست. به‌نظر می‌رسد علیرضا جهانبخش در سمت راست، مهدی طارمی در سمت چپ و سردار آزمون در نوک حمله به میدان بروند. آنها بهترین انتخاب‌های هجومی برای تیم ملی هستند. ستاره‌هایی که در هلند، پرتغال و آلمان می‌درخشند و امیدهای اصلی تیم ملی برای صعود به مرحله بعدی هستند. این 3 نفر به هیچ وجه بازیکنانی ایستا در ترکیب تیم ملی نخواهند بود. آنها باید مدام در حال دوندگی باشند تا بازی حریف را به هم بزنند. حتی سردار هم در جام‌جهانی قبلی، بارها تا میانه‌های زمین عقب می‌آمد و به پرس بازیکنان تیم روبه‌رو می‌پرداخت. به‌نظر می‌رسد که آرایش پایه تیم ملی در جدال با اروگوئه و البته در جام‌جهانی قطر، آرایش 3-3-4 باشد اما این روش در عمل به 1-4-1-4 بدل می‌شود؛ جایی که 2 هافبک مرکزی تیم به مهره‌های کناری خط حمله ملحق می‌شوند و پشت سر مهاجم تیم قرار می‌گیرند. شاید اضافه شدن احمد و وحید به ترکیب اصلی، چند تغییر کوچک در این تیم به‌وجود بیاورد. با این حال به‌نظر می‌رسد شمایل اصلی تیم ملی برای حضور در قطر از همین حالا نیز برای کارلوس مشخص شده است. او روبه‌روی سنگال و اروگوئه، آخرین آزمایش‌های جدی‌اش را هم انجام می‌دهد تا تیم‌اش را مهیای حضور در جام‌جهانی کند.


امتحان نهایی
کیفیت کار ایران در جام‌جهانی قطر، یک‌بار برای همیشه تکلیف کی‌روش را روشن می‌کند
بهروز رسایلی
 این یک پرونده نیمه‌باز است؛ پرونده‌ای ملتهب با دوطرف کاملا مخالف هم که روی ایده‌های‌شان اصرار دارند. آیا کارلوس کی‌روش به اندازه بهایی که در فوتبال ایران به او داده شده، مربی ارزشمند و موفقی بوده است؟ او یک دوره 8ساله را در این فوتبال پشت سر گذاشت و نتایج «تفسیرپذیری» به‌دست آورد؛ یعنی بعضی توانستند آن را به سود این مربی تحلیل کنند و برخی به زیانش. موافقان کی‌روش عقیده داشتند 2بار صعود تیم ملی به جام‌جهانی و ارائه نمایش‌های نزدیک برابر آرژانتین، اسپانیا و پرتغال به‌معنای کارنامه قابل‌قبول این مربی است، اما مخالفانش به عدم‌صعود تیم ملی از 2مرحله گروهی جام‌جهانی و ناتوانی در راهیابی به 2فینال جام ملت‌های آسیا اشاره می‌کردند. هر چه بود، این همکاری در اوج مناقشه و عدم‌تفاهم دو طرف پایان یافت و اینطور به‌نظر می‌رسید که مربی مسن پرتغالی دنبال سرنوشت خودش رفته است.  دست تقدیراما دوباره کی‌روش را به فوتبال ایران گره زدند. او برگشت و به شرح مفصلی که خودتان بهتر می‌دانید، بعد از صعود تیم ملی به جام‌جهانی جای دراگان اسکوچیچ را گرفت. حالا فوتبال ایران با کارلوس راهی سومین جام‌‍‌جهانی پی‌درپی خواهد شد؛ جایی که شاید دیگر خبری از نتایج تفسیرپذیر نباشد. این‌بار همه‌‌چیز باید روشن شود و به‌نظر می‌رسد پرونده کی‌روش در ایران به سود یکی از طرفین متخاصم بسته خواهد شد.

    صعود؛ انتظار بزرگ
بخش قابل‌توجهی از جامعه فوتبال، امروز انتظار دارند تیم ملی با کارلوس کی‌روش از مرحله گروهی جام‌جهانی2022 صعود کند. این توقع، بر پایه 2 استدلال مهم بنا نهاده شده است؛ اولی مربوط به تجارب کی‌روش است. بالاخره او 10سال است این بازیکنان و فضای حاکم بر فوتبال ایران را می‌شناسد و اصلا به همین دلیل دوباره سرمربی تیم ملی شد. حضور در 2جام‌جهانی هم کاملا فرصت آزمون و خطا و کسب تجربه لازم را به این مربی داده است. در نتیجه انتظار می‌رود او چنین اندوخته‌ای را صرف صعود تیم ملی کند، در غیر این صورت چه‌بسا اصل جابه‌جایی صورت گرفته در کادرفنی تیم ملی زیر سؤال خواهد رفت. استدلال دوم اما به آشنایی کی‌روش با گروه ایران در جام‌جهانی مربوط می‌شود. در 2دوره قبلی، مرد پرتغالی هنگام قرعه‌کشی سرمربی تیم ملی بود و نمی‌دانست با چه حریفانی مواجه خواهیم شد، اما این بار او با آگاهی کامل از شرایط گروه کشورمان به ایران برگشت. پس حتما پتانسیل صعود را دیده که آمده و بهانه‌ای قابل‌قبول نخواهد بود.

    بوئینگ اوج می‌گیرد؟
کی‌روش در بخشی از مصاحبه با دوست خوبش عادل فردوسی‌پور می‌گوید: «بازیکنان تیم‌های اروپایی و آمریکای جنوبی در تیم‌های رئال مادرید، میلان و... بازی می‌کنند. مگر می‌شود با یک بوئینگ۷۲۷ بخواهید با موشک‌های فضاپیما رقابت کنید؟» این بخشی از ترفند آشنای کی‌روش برای توصیف شرایط دشوار تیم ملی است. از او حتی پیش از بازی با مالدیو و هندوستان هم جملاتی به یادگار مانده که سختی رقابت را توصیف می‌کند، چه برسد به انگلیس و آمریکا! در عین حال اما کی‌روش برای هدایت این بوئینگ بی‌تابی کرده و حتی انگ انجام کودتا در تیم ملی ایران را هم به جان خریده است. در نتیجه لابد او توانایی صعود را در خودش و تیمش می‌دیده که آمده است. صادقانه باید گفت 2ماه دیگر این حرف‌ها خریدار نخواهد داشت و این فقط «نتیجه» است که بین همه طرف‌ها حکمیت می‌کند.