زهرا گرایلو؛ مادر جانباز در خدمت پسر جانباز

زهرا گرایلو بهیار بیمارستان بود. وقتی جنگ شروع شد همراه با پدر و برادرانش به جبهه رفت. در بیمارستان شهید بقایی اهواز فعالیت می‌کرد. همسرش با این موضوع نه‌تنها مخالفتی نداشت بلکه مشوقش هم بود. لحظه‌ای دست از تلاش برنمی‌داشت. شجاعت و فداکاری او باعث شده بود افراد خانواده از او تأثیر بگیرند و بیشتر از همه هومن، پسر 13ساله‌اش تحت‌تأثیر قرار گرفته بود. هومن سال 65همراه مادرش به جبهه آمد. در عملیات کربلای5بود. حین دویدن پایش روی مین رفت و یک پایش را از دست داد. گرایلو او را در حالی دید که در خون خودش می‌غلتید. تاب دیدن صورت له شده او را نداشت. هومن چند ماهی در بیمارستان بستری شد و حالا سال‌هاست در خانه با جراحاتش روزگار می‌گذراند. 
گرایلو خود جانباز است. او در عملیات کربلای5 مورد‌اصابت ترکش خمپاره قرار گرفته و یکی از گوش‌هایش هم تخلیه شده است. این بانوی امدادگر تجربه تلخ شیمیایی شدن با گاز خردل را هم دارد و اثرات آن آزارش می‌دهد با این حال می‌گوید که هیچ‌کدام از سختی‌ها و مرارت‌هایی که تحمل می‌کند نمی‌تواند او را از خوب‌زیستن مایوس کند. علاوه بر هومن، 4برادر گرایلو هم در جنگ جانباز شده‌اند. داماد و همسرش هم به شهادت رسیده‌اند. با این حال خم به ابرو نمی‌آورد و خود را وقف خدمت به پسر جانبازش کرده است. او این را موهبتی از سوی خدا می‌داند و می‌گوید: «همه دلخوشی من دیدن روی هومن است.»