پایان یک دوران تکرارنشدنی

جواد نصرتی

دنیا سرنا ویلیامز را به‌خاطر جنگندگی و روحیه جنگنده‌اش می‌شناسد؛ او با جنگیدن وارد تنیس شد، با همین روحیه خود را جاودانه کرد و حالا برای همیشه اینطور در یادها خواهد ماند که جنگید و جنگید و جنگید؛ هرچند این‌بار به پیروزی نرسید. پرافتخارترین تنیسور دنیا در دوران اوپن که پیش‌تر گفته بود اوپن آمریکا، احتمالا آخرین حضور او در دنیای تنیس خواهد بود، در دور سوم با وجود جنگندگی زیاد، از پس آیلا توملیانوویچ از استرالیا برنیامد و در شبی سراسر احساسات، با هواداران خداحافظی کرد. ویلیامز که این ماه 41ساله می‌شود، به عقیده بسیاری، بهترین تنیسور زنی است که تاریخ به‌خود دیده است؛ او در 27سال زندگی درخشان حرفه‌ای، 23‌بار قهرمان گرنداسلم‌ها شده است. او در پایان بازی با حریف استرالیایی که به ست سوم کشیده شد، صورتش را در میان دست‌هایش پنهان کرد و اشک ریخت. او در آخرین گیم بازی، 5‌مچ‌پویت حریف را بی‌اثر کرد اما زورش به ششمی نرسید و درحالی‌که با تمام توان جنگیده بود، با تنیس خداحافظی کرد. البته او در انتهای مسابقه، طوری صحبت کرد که راه برگشت را کاملا نبست و در پاسخ به سؤالی درباره اینکه آیا ممکن است از تصمیمش برگردد، گفت: «اینطور فکر نمی‌کنم، اما خب نمی‌توان آینده را پیش‌بینی کرد.»
او در مصاحبه آخر بازی در زمین، از خانواده و دوستانش و به‌خصوص ونوس ویلیامز خواهرش، که مثل خودش تنیسور سرشناسی است، تشکر کرد و گفت که اگر ونوس نبود، سرنایی هم در کار نبود. بعد از این بازی، افراد سرشناس دنیای ورزش و سیاست و سرگرمی، ازجمله اوپرا وینفری مجری سرشناس آمریکایی، میشل اوباما‌ همسر رئیس‌جمهور سابق آمریکا و لبران جیمز اسطوره بسکتبال آمریکا زبان به تمجید از سرنا باز کردند. سرنا، فراتر از یک تنیسور، به‌عنوان زنی شناخته می‌شود که سقف شیشه‌ای بالای سر زنان را بالاتر برده و به نوعی نماد توانمندسازی زنان در دنیاست.