ویلچر، فقط همین
فاطمه عباسی- روزنامهنگار
زندگی روی صندلی چرخ دار، خیابانها و ساختمانهای مناسبسازی نشده، تلاش برای پیدا کردن شغل و امرار معاش و هزینههای سنگین درمان همگی از مشکلات اساسی افراد دارای معلولیت است، اما این فقط بخشی از ماجرا است. معلولانی که بهخاطر توان مالی کم نمیتوانند ویلچر تهیه کنند، عملا منزوی میشوند و از بودن در اجتماع و از همه مهمتر پیدا کردن یک شغل محروم میمانند.
چند سالی است که برخی از خیریهها برای کمک به این افراد، از مردم میخواهند که «در» بطریهای پلاستیکی را دور نیندازند و آنها را تحویل این خیریهها بدهند تا بشود با پولش برای افراد دارای معلولیت ویلچر بخرند. قاعدتا کمکهای مردمی چارهساز است اما باز هم نمیتواند تعداد زیادی از این افراد را پوشش دهد، چرا که تعداد تقاضا چندین برابر عرضه است. آمار دقیقی از تعداد معلولان در کشور وجود ندارد، اما براساس آنچه معاون توانبخشی سازمان بهزیستی 3سال پیش مطرح کرده، تقریبا 10درصد از جمعیت کشور دچار معلولیت هستند. ضمن اینکه معلولیت فقط بهدلیل مشکلات مادرزادی ایجاد نمیشود و با توجه به آمار تصادفات در کشور سالانه تعداد زیادی از افراد دچار معلولیت میشوند و این آمار ممکن است هر سال تغییر کرده و افزایش پیدا کند. حالا خیلی از این افراد یا پولی برای تهیه ویلچر ندارند، یا ویلچری که استفاده میکنند فرسوده شده و یا از ویلچرهایی استفاده میکنند که استاندارد نیست و برایشان مشکلات جانبی ایجاد میکند. ویلچرهای برقی هم قیمتی گزاف دارند و خیلی از افراد دارای معلولیت از عهده تهیه آن برنمیآیند. این در حالی است که در بسیاری از کشورها، افرادی که دچار معلولیت هستند از ویلچرهای با کیفیت استفاده میکنند و حتی ویلچر زاپاس دارند برای روز مبادا.
در کشور ما اما افزایش روز افزون قیمت وسایل توانبخشی و مشکلات اقتصادی جامعه معلولان را آسیبپذیر کرده و بسیاری از آنها به واسطه نداشتن توان مالی در تامین ویلچر و عصا و اقلام دیگر نمیتوانند در اجتماع حاضر شوند و همین انزوا زمینهساز بروز افسردگی و آسیبهای اجتماعی دیگر میشود. از طرفی این آسیب تنها معلول را تحتتأثیر قرار نمیدهد و خانواده او هم به جمع آسیبدیدگان اجتماعی اضافه میشوند و اینها دومینوی مشکلاتی است که همه ارکان جامعه را تحتتأثیر قرار میدهد. پس رسیدگی به وضعیت معلولان، مسئولیتی اجتماعی است و کاهش بودجه و حمایت نکردن در این حوزه میتواند آسیبهای زیادی برای جامعه داشته باشد. حرف از خواستهای دور از دسترس نیست، حرف از این است که تمام افراد نیازمند به ویلچر باید به تنها چیزی که فکر نکنند تهیه و در اختیار داشتن ویلچر مناسب و مجهز باشد. همین... .