همان یحیی؛ همان تارتار

پرسپولیس فصل جدید لیگ برتر را با یک تساوی بدون گل در فولادشهر آغاز کرد. تیم یحیی در معدود دفعاتی که از عمق حمله کرد خطرساز شد اما در اغلب زمان بازی با اصرار فراوان توپ را به کناره‌‌ها برد و روی دروازه ارسال کرد تا قاسمی و قریشی در خط دفاعی حریف موفق‌تر از عبدی تنها عمل کنند. در نهایت تیمی که اساسا مهاجم بلندقامتی در زمین نداشت آن‌قدر به سانتر کردن اصرار کرد که بازی را بدون گل به پایان برد. پرسپولیس در اولین تعویض‌های فصلش مجبور بود بازیکنانی چون محمدمهدی احمدی، تمیروف و محمد عمری را به زمین بفرستد تا کاملا مشخص شود اسکواد این تیم لااقل در این روزها چقدر کم‌عمق است و از افسانه «پرسپولیس کهکشانی» فاصله دارد. در آن سوی میدان تیم مهدی تارتار از دقیقه53 با اخراج نادر محمدی، اوت‌انداز لیگ برتر مجبور شد 40دقیقه 10نفره دفاع کند و البته زمان زیادی از این دقایق را با مصدومیت‌های مصلحتی بازیکنانش تلف کند. 2‌تیم در آخرین هفته‌های فصل گذشته نیز در همین زمین به تساوی 1-1 رسیده بودند اما ذوب‌آهن در آن بازی قدرتمندتر و زهردارتر از این مسابقه ظاهر شده بود. اتفاقی که البته طبیعی به نظر می‌رسد چون تیم‌های ایرانی معمولا در هفته‌های ابتدایی لیگ نمایش‌های خوبی ندارند و بدنسازی ابتدای فصل را بهانه قابل‌قبولی برای این اتفاق می‌دانند. چنان که ویندوز پرسپولیس هم در این بازی به خوبی بالا نیامد و هواداران این تیم در انتظار بازگشت عالیشاه، پورعلی‌گنجی، وحید امیری و البته رسیدن یورگن لوکادیا باقی ماندند. شاید اگر قرمزها مهاجم خارجی‌شان را به موقع خریده بودند در همان دقیقه22 بازی دیروز اولین گل فصل‌شان را می‌زدند. درست همان جا که عبدی نه کامیابی‌نیا را دید و نه ضربه درستی به سمت دروازه زد.