معتادش نشو

فاطمه عباسی - روزنامه‌نگار

از کجا شروع شد؟ از همان زمانی که گوشی‌های هوشمند قلمروشان را گسترش دادند. از همان موقعی که اینترنت شد جزو جدانشدنی زندگی‌هایمان و موقعیت‌های واقعی، جایشان را به فضای مجازی دادند. از همان زمان عده‌ای در ستایش و فواید این فضای هوشمند نوشتند که چقدر می‌تواند کار راه‌انداز باشد و زندگی را ساده‌تر کند. در مقابل عده‌ای در مضار آن قلم زدند که نکند آدم‌ها را بیش از اندازه به‌خودش وابسته کند. هر دوطرف هم حق داشتند، اینترنت و فضای مجازی همه‌‌چیز را راحت‌تر کرد اما گوشی‌ها دیگر خیلی کم از دستمان جدا می‌شوند و وقتمان را بیش از آنچه انتظار می‌رفت پرکرده‌اند. همین موضوع هم آنهایی که از روان انسان‌ها سر در می‌آورند را نگران کرده است.
  
رئیس انجمن روانشناسی اجتماعی ایران، «اعتیاد»، «افسردگی» و «اضطراب» را مهم‌ترین آثار از خود مراقبت نکردن در فضای مجازی می‌داند و می‌گوید: «اگر افراد در هفته بیشتر از ۲۰ساعت در فضای مجازی حضور داشته باشند و یا در نبود فضای مجازی احساس اضطراب کنند، در واقع درگیر نوعی اعتیادشده‌اند.» یک متخصص مشاوره و روان‌درمانی هم مدعی شده که استفاده افراطی از شبکه‌های اجتماعی مجازی می‌تواند در بروز اختلال شخصیت اسکیزویید مؤثر باشد. آدمی هم که دچار اختلال شخصیت اسکیزویید شود، در دنیای درونی خودش سیر می‌کند، ارتباطش در عالم واقع با افراد و سطوح انسانی کاهش پیدا می‌کند و در نتیجه به عواطفش آسیب وارد می‌شود. مراودات اجتماعی این فرد هم برایش رضایت‌بخش نیست و به‌اصطلاح عامیانه انگار با خودش هم قهر است. بعد هم رابطه‌اش با دیگر اعضای خانواده مختل می‌شود. والدینی هم که آگاهی کافی راجع به این فضا نداشته باشند، کاری از دستشان بر نمی‌آید.
  نمی‌شود اینترنت، فضای مجازی، شبکه‌های اجتماعی و گوشی‌های هوشمند را از زندگی‌هایمان حذف کنیم. حالا دیگر جهانمان با این ابزارها و فضاهای هوشمند گره خورده و در نبودشان یک جای کار می‌لنگد. اما می‌توانیم به قول روانشناسان، از خودمان و به‌ویژه فرزندانمان در مقابل روی دیگر سکه این تکنولوژی مراقبت کنیم و نگذاریم لذت زندگی کردن در دنیای واقعی را از ما بگیرند.