جهش میانگین سن ازدواج و تجرد قطعی جوانان

میانگین سن ازدواج از سال۱۳۹۰ تا سال۱۳۹۹ در کشور افزایش داشته و این عدد برای مردان حدود 3سال و برای زنان حدود یک‌سال است. براساس بررسی‌های مرکز آمار ایران، بررسی روند سن ازدواج در یک دهه اخیر نشان می‌دهد برای مردان میانگین سن ازدواج از 26.7 در سال90 به 29.4 و برای زنان از 23.4 به 24.8 رسیده که نشان از افزایش سن ازدواج در هر دو گروه جنسی دارد. براساس آمار ثبت شده از سوی سازمان ثبت احوال در سال۹۸، بیشترین میانگین سن ازدواج مربوط به استان تهران (29.6سال) و کمترین آن متعلق به ساکنان استان خراسان جنوبی (24.9سال) بوده و بیشترین میانگین سن دختران کشور متعلق به ساکنان تهران (۲۶سال) بوده و کمترین آن متعلق به ساکنان خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان (20.5سال) است. این مرکز اعلام کرده که تجرد قطعی در سال۱۳۷۵ برای مردان حدود 1.34درصد و برای زنان 1.19درصد بوده، اما در سال95 به 2.26درصد برای مردان و 3.73درصد برای زنان رسیده و روند افزایشی تجرد قطعی در زنان، بسیار بیشتر از مردان بوده است. احمد دراهکی، عضو هیأت علمی گروه جمعیت‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی در این‌باره به ایرنا گفته: «چیزی که مسئله تجرد قطعی را در جامعه ایران بغرنج‌تر خواهد کرد، این است که در گذشته مردان به‌طور معمول تا پیش از ۳۰سالگی ازدواج می‌کردند و این شتاب در زمانبندی ازدواج موجب می‌شد که شانس ازدواج دختران تا ۳۰سالگی در بالاترین میزان قرار بگیرد، اما تأخیر پسران در ازدواج و به تعویق افتادن ازدواج دختران به ۳۰سالگی شمار دخترانی که تا ۳۰سالگی مجرد می‌مانند را افزایش داده و با کاهشی که در شانس ازدواج در سنین ۳۰سالگی و بالاتر رخ می‌دهد، ازدواج زنان از عمومیت خواهد افتاد.» او درباره پیامدهای تجرد قطعی در سطح فردی و جمعی عنوان می‌کند: «قطعا مهم‌ترین سرمایه هر جامعه‌ای خانواده است و جامعه باید برای قوام و استحکام بنیان آن سرمایه‌گذاری کند. تجرد بنیاد خانواده را از هم فرومی‌پاشد و چه در سطح فردی و چه در سطح اجتماعی دارای آثاری است.» راهکارهای این مسئله از نظر دراهکی سیاستگذاری با مشورت خبرگان و اندیشمندان در حوزه‌های مختلف علمی و اجرایی است: «کار فرهنگی در حوزه ازدواج و خانواده بسیار سخت است. در این میان خود نهاد خانواده نیز دارای مسئولیتی سنگین است. از سوی دیگر سیاستگذاری‌های کارآمد و اثربخش در حوزه‌های اقتصادی هم اهمیت دارد. تصمیمات بلندمدتی مانند ازدواج نیازمند حدی از ثبات اقتصادی مانند شغل، مسکن، ثبات قیمت‌ها و چشم‌انداز روشن نسبت به آینده است. در شرایطی که هر روز وضعیت تهیه مسکن و حتی اجاره آن برای جوانان تاریک‌تر و نامشخص‌تر می‌شود، تداوم این شرایط اثر خوبی بر سن ازدواج جوانان نخواهد داشت.»