موسیقی
این صدایی است که نمی‌ماند
رضا مهدوی، پژوهشگر موسیقی از تأثیر لورفتن اجرای پلی‌بک بر مخاطب کنسرت‌ها می‌گوید
فهیمه پناه‌آذر- روزنامه‌نگار
گروه‌های موسیقی تا هفته اول مرداد (پیش از آغاز ماه محرم و صفر) روزهای پرترافیک کاری در پایتخت و دیگر شهرهای بزرگ دارند. تعداد برگزاری کنسرت‌های موسیقی بیشتر از ماه‌های قبل است و طرفداران موسیقی بیشترین مخاطب این کنسرت‌ها هستند. هر چند در روزهای اخیر ماجرای پلی‌بک‌خوانی برخی از خوانندگان پاپ باز هم در صدر اخبار موسیقی قرار گرفته اما سالن‌های موسیقی همچنان فروش خود را دارند. هر چند وقت یک بار، ماجرای فالش‌خوانی، لب‌خوانی و... در کنسرت‌های موسیقی دیده می‌شود، موضوعی که بعد از مدتی فراموش شده اما همچنان ادامه دارد. مانند افتادن خواننده‌ای روی صحنه که همچنان صدایش پخش می‌شود، شکستن آرشه روی صحنه که همچنان موسیقی اجرا می‌شود و یا لب‌خوانی که بارها، علاقه‌مندان موسیقی در کنسرت‌ها متوجه آن شده‌اند.
درآمدهای کلان مانع نظارت بر کیفیت
رضا مهدوی، پژوهشگر موسیقی درباره اتفاقات اخیر در کنسرت‌ها و موضوع پلی‌بک‌خوانی برخی از خوانندگان به همشهری می‌گوید: «معمولا پروسه صدور مجوز و برگزاری کنسرت‌های موسیقی مشخص است. دفتر موسیقی وزارت ارشاد به اشعاری که از قبل تأیید شده و ویدئویی که از اجرا می‌بیند، مجوز می‌دهد و گروه هم اجرای خود را دارند. اما به‌نظرم باید در سالن‌های موسیقی ناظرانی وجود داشته باشند. وقتی نظارتی وجود نداشته باشد، به‌طور حتم حاشیه‌های اینچنینی اتفاق می‌افتد.» این نوازنده سنتور در ادامه به برگزاری کنسرت‌ها در سالن‌های بزرگ اشاره می‌کند و می‌گوید: وقتی پای موسسه‌ها و سالن‌های بزرگ که درآمدهای زیاد دارند، در میان باشد سختگیری‌ها کمتر می‌شود. وی ادامه می‌دهد: «دعوت افراد مسئول به سالن‌های کنسرت باعث می‌شود که سختگیری‌ها درباره نوع اجرا و حتی رفتار با تماشاگر کمتر شود و همین دعوت‌ها تضمینی برای ادامه کار است.»
نظارت حرفه‌ای روی کنسرت‌ها باشد
مهدوی معتقد است که باید نظارت جدی باشد و برگزاری این نوع کنسرت‌ها درست نیست و در شأن موسیقی ایران هم نیست. وی در ادامه به فوتبال اشاره می‌کند: «بیشترین درآمد کلان ورزشی در بازی فوتبال است اما همین فوتبال هم کمیته انضباطی دارد و نظارت کامل روی آن صورت می‌گیرد. به‌نظرم برای کنسرت‌ها هم بایدکمیته انضباطی بگذارند. به لحاظ اخلاقی هنرمند باید بیاموزد که مردم ولی‌نعمت هستند و حتی اگر مخاطب بد و بیراه گفت هنرمند باید خویشتنداری کند. به لحاظ حرفه‌ای و کاری هم این نوع برگزاری کنسرت‌ها یک نوع کلاهبرداری است. آنقدر نظارت نیست که حتی در ماه‌های اخیر این نوع خواندن، عادی‌سازی شده است.» مهدوی با اشاره به اینکه باید شیوه انضباطی برای برخورد با این نوع حرکات ایجاد شود، توضیح می‌دهد: «یک هنرمند با این گرانی بلیت‌های کنسرت، 4شب اجرا در شهر 12میلیون نفری دارد و درنهایت 20هزار نفر هستند که توانایی خرید بلیت را دارند و به کنسرت می‌روند. اما همین افراد وقتی با این نوع خواندن مواجه می‌شوند، اعتماد خود به هنر و هنرمندان را از دست می‌دهند. یک شیوه نامه انضباطی و نظارت حرفه‌ای می‌تواند از ایجاد این بی‌اعتمادی جلوگیری کند. این اتفاقات در درازمدت باعث از بین رفتن الگوهای درست و جایگزین شدن شومن‌ها در موسیقی ایران می‌شود. وی می‌افزاید: «بهتر است وزارت ارشاد دست به‌کار شود تا یک سازمان و نهادی که ربطی به موسیقی ندارد، به این حوزه ورود داشته باشد. نظارت هم به‌معنای ممیزی نیست بلکه این نظارت باید بر کیفیت و چگونگی برگزاری کنسرت باشد. همچنین گروهی که کارشناس این حوزه هستند براساس دستورالعمل نظارت داشته باشند تا آداب صحنه رعایت شود.»
