تقویم / سالمرگ/ پدر دوبله
برای آنها که اهل فیلم و سینما هستند، نامش همراه بود با مهم‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای جهان: بانوی زیبای من، دکتر ژیواگو و اشک‌ها و لبخندها. قدیمی‌های دوبله به او عمو می‌گفتند و خودش مهم‌ترین خوشحالی زندگی‌اش تربیت 3 نسل از دوبلورهای حرفه‌ای ایران بود. دوبلورهایی که مفهوم تازه‌ای از سینما را به ایرانی‌ها نشان دادند. علی کسمایی متولد سال ۱۲۹۴ بود. در دارالفنون نزد استادانی چون جلال همایی، احمد بهمنیار، بدیع‌الزمان فروزانفر و ملک‌الشعرای بهار تعلیم دید، سپس به دانشگاه تهران رفت و در رشته علوم سیاسی فارغ‌التحصیل شد. او تا قبل از سال ۲۹ به‌عنوان نویسنده و مترجم در مطبوعات فعال بود و سردبیری مجله‌های «عالم هنر»، «شهر ری»، «اطلاعات» و «راهنمای کارگران» را برعهده داشت و از سال ۱۳۲۹ وارد کار دوبله شد و برای نخستین بار در سال ۱۳۳۳ به‌عنوان سرپرست گویندگان (مدیر دوبلاژ)، فیلم «شاهزاده روباهان» را دوبله کرد. خودش در گفت‌وگویی درباره ورودش به دوبله گفته بود: «زمانی‌که وارد سینما شدم، حتی در ایران یک «مویلا» (میز تدوین) وجود نداشت و دوبله فیلم‌های فارسی را که در «پارس‌فیلم» انجام می‌شد، هنرمندانی چون سیامک یاسمی، ژاله علو، مهین بزرگی و بیژن محتشم که علاقه‌مند و عاشق سینما بودند، انجام می‌دادند. آن فیلم‌ها که در پارس‌فیلم ساخته می‌شدند، نه صدای صحنه و نه صدای شاهد داشتند، بنابراین ما دیالوگ‌های آنها را درست می‌کردیم.» کسمایی یکی از معدود مدیران دوبله بود که دوبله فیلم‌های موزیکال را در ایران آغاز کرد و نتیجه این کار سخت، دوبله درخشان 2 فیلم موزیکال و مهم تاریخ سینمای جهان یعنی بانوی زیبای من و اشک‌ها و لبخندها بود. او به سبب پیشینه طولانی، سوابق درخشان و تجربیاتی که در این عرصه داشت، به‌عنوان پدر دوبله ایران نامدار شد. علی کسمایی تا پایان عمرش تنها زندگی کرد و بستگان درجه یکی نداشت و سرانجام پس از تحمل یک دوره بیماری طولانی‌مدت در ۶ تیر ۱۳۹۱ خورشیدی در تهران درگذشت.
