علامت‌های تازه از فرازمینی‌ها

سال‌هاست که بحث‌ها درباره حیات فرازمینی و مشاهده یوفوها ادامه دارد. اکنون گزارش‌ها نشان می‌دهد که در چین بزرگ‌ترین تلسکوپ رادیویی دنیا موسوم به چشم آسمان
(Sky Eye) سیگنال مشکوکی را دریافت کرده که می‌تواند مربوط به حیات فرازمینی باشد.
آنطور که بلومبرگ گزارش داده این خبر در یکی از خبرگزاری‌های دولتی چین منتشر شده اما مدتی بعد حذف شده است.
خبرگزاری Science and Technology Daily وابسته به دولت چین به نقل از «ژانگ توجی»، دانشمند ارشد گروه تحقیقات تمدن‌های فرازمینی که به‌صورت مشترک توسط دانشسرای عالی پکن، رصدخانه ملی اخترشناسی آکادمی علوم چین و دانشگاه کالیفرنیا، برکلی تاسیس شده، گفته بود تلسکوپ چشم آسمان توانسته سیگنال‌های الکترومغناطیسی باریک- باندی را شناسایی کند که با سیگنال‌های قبلی فرق داشته است.
تلسکوپ چشم آسمان که در استان «گوئیژو» در جنوب غربی چین قرار گرفته و قطر 500متری دارد، در سپتامبر 2020رسما اعلام کرد که جست‌وجو به‌دنبال حیات فرازمینی را آغاز می‌کند. ژانگ توجی می‌گوید این تیم در همان سال 2 مجموعه از سیگنال‌های مشکوک را شناسایی کرد و یک سیگنال مشکوک دیگر هم از رصد سیاره‌های فراخورشیدی در سال 2022به‌دست آمد.
این تلسکوپ حساسیت فوق‌العاده زیادی به باند رادیویی فرکانس‌های پایین دارد اما دانشمندان می‌گویند این ماجرا می‌تواند اختلال رادیویی باشد که پیش از این هم سابقه داشته است.

یک بررسی جهانی
به تازگی ناسا هم اعلام کرد قرار است درباره پدیده‌ اشیای پرنده ناشناخته یا یوای‌پی‌ها (UAPs) تحقیقی مهم انجام دهد.
انتظار می‌رود تکمیل این پروژه با همکاری کارشناسان حوزه‌های علمی، هوانوردی و تجزیه‌و‌تحلیل داده‌، ۹‌ماه طول بکشد. این پژوهش پس از اتمام، به‌صورت عمومی منتشر خواهد شد. توماس روزبوشن، معاون علوم ناسا، گفت: «ناسا معتقد است که ابزارهای کشف علمی قدرتمندند و اینجا نیز کاربرد دارند.»
«ما به طیف وسیعی از مشاهده‌های زمین از فضا دسترسی داریم‌ و این منبع حیاتی پژوهش‌های علمی است. ابزار و گروهی داریم که در بهبود درک ما از ناشناخته‌ها کمک می‌کنند. این تعریف دقیق علم است. این کاری است که انجام می‌دهیم.»
علاقه ایالات متحده آمریکا به پدیده‌ اشیای پرنده ناشناس اخیرا افزایش چشمگیری داشته است‌– هرچند منشا نورهای مرموز آسمان را هنوز مشخص نکرده است.
در نخستین جلسه استماع کنگره درباره بشقاب‌پرنده‌ها (َUFOs) که بعد از چند دهه،‌ماه گذشته برگزار شد، اطلاعات جدید یا قطعی اندکی ارائه شد. مقام‌های اطلاعاتی به قانونگذاران گفتند هنوز از ماهیت واقعی اشیای ناشناسی که خلبان‌های نظامی رویت کرده‌اند مطمئن نیستند.

در انتظار ارتباط
 محققان دانشگاه ناتینگهام انگلیس در سال ۲۰۲۰ برآورد کردند که دست‌کم ۳۶ تمدن فرازمینی با قابلیت ارتباط برقرار کردن با بشر در کهکشان راه‌ شیری وجود دارد.
هر چند تاکنون پاسخ دقیقی به این پرسش بنیادین داده نشده اما اخترشناسان می‌گویند فاصله متوسط با یکی از این تمدن‌های بیگانه هوشمند به ۱۷ هزار سال نوری می‌رسد و در نتیجه ارتباط با آنها هم‌اکنون غیرممکن است اما در خوش‌بینانه‌ترین حالت می‌توان در پرتو پیشرفت تکنولوژی به عملی شدن این‌رؤیا تا سال ۲۹۰۰ امیدوار بود.
این باور که بشر در کهکشان راه‌شیری «تنها» نیست دستمایه پژوهش‌های بسیاری در محافل علمی و دانشگاهی دنیا بوده و خواهد بود. تاکنون اخترشناسان و دانشمندان زیادی در مورد وجود موجودات فرازمینی و فضایی به یقین رسیده‌اند.
از سوی دیگر، محاسبات اخیر اخترشناسان دانشگاه نرمال پکن نشان می‌دهد که انسان در بدبینانه‌ترین حالت باید حدود ۴۰۰ هزار سال دیگر صبر کند تا قادر به دریافت پیام از تمدن‌های غیربشری شود و بتواند با آنها ارتباط برقرار کند.
محققان در مطالعات خود که به تازگی در نشریه «futura-sciences» منتشر شده، در مواجهه بشر با یک تمدن فرازمینی هوشمند پیشرفته عمدتا ۲ سناریو را مدنظر قرار می‌دهند؛ یکی خوش‌بینانه و دیگری بدبینانه.
از نظر علمی باید ۲۵ درصد از عمر یک ستاره گذشته باشد که شاهد ظهور یک Ceti (ستاره‌های صورت فلکی) و شکل‌گیری سیاره‌های قابل سکونت پیرامون آن باشیم. با احتساب ضریب احتمال این موضوع که تنهایک‌دهم درصد است تنها باید چیزی حدود ۴۲ هزار Ceti قابل سکونت وجود داشته باشد که اگر از بین نرفته باشند احتمال سکونت موجوداتی دیگر غیراز بشر را در کهکشان راه‌شیری بالا می‌برد. بنابراین در خوش‌بینانه‌ترین حالت بشر کمی کمتر از ۲ هزار سال دیگر می‌تواند به ارتباط برقرارکردن کامل با این موجودات فرازمینی امیدوار باشد.
اما هیچ‌چیز قطعی نیست و احتمالات دیگری هم وجود دارد. در بدبینانه‌ترین سناریوی مطرح شده توسط این پژوهشگران باید ۷۵ درصد از عمر یک ستاره گذشته باشد و ضریب احتمال آن تنها یک‌هزارم درصد است؛ معادله‌ای که تنها احتمال وجود ۱۱۱ Ceti (ستاره‌های صورت فلکی) قابل سکونت را اثبات می‌کند و بنابراین نباید انتظار داشته‌باشیم که با یکی از این ۱۱۱ «تمدن احتمالی» تا ۴۰۰ هزار سال آینده برخوردی داشته باشیم.