یارانه سینما در راه است

شهاب مهدوی - روزنامه‌نگار

اگر در روزهای هفته سری به سالن‌های سینما بزنید، معمولا با تعداد اندکی تماشاگر مواجه می‌شوید. در برخی پردیس‌ها درسانس‌های آخر تا اندازه‌ای تعداد تماشاگران بیشتر است؛ در حدی که برای یک کمدی پرفروش، در سالنی با ظرفیت ۴۰۰تماشاگر، شاید نیمی از سالن پر شود. یکی از راهکارهای سازمان سینمایی برای بازگرداندن مخاطبان قهر کرده از سینما، استفاده از ظرفیت‌های نهادها و سازمان‌های دولتی و غیردولتی است. این خروجی یکی از جلسات اخیر مدیران سینمایی است: «با توجه به ضرورت افزایش و گسترش مخاطبان سینما به‌عنوان یک رویکرد مهم و با توجه به آمادگی نهادها و دوایر دولتی و غیردولتی برای گنجاندن سبد سینما در دایره امور رفاهی کارکنان و کمک و حمایت از فیلم‌های اکران و تقویت شمار جمعیت سرانه مخاطب و خانواده‌ها مؤسسه سینماشهر سازوکار چگونگی طراحی «کارت سینما» و فرایندهای آن را با بهره‌گیری از فناوری‌های جدید ارائه خواهد داد.»

سازمان‌ها و نهادها وارد میدان می‌شوند
توفیق طرح سازمان سینمایی منوط به همکاری سازمان‌ها و نهادهاست و اینطور که از صورتجلسه سازمان برمی‌آید، هماهنگی‌هایی هم با برخی از این نهادها صورت گرفته است. موضوع ساده و روشن است. مؤسسه
سینما شهر، طراحی کارت سینما را عهده‌دار خواهد شد. این کارت‌ها بر مبنای اعتبار تخصیص‌یافته در اختیار سازمان‌ها و نهادها قرار می‌گیرد و آنها هم کارت سینما را به کارکنانشان می‌دهند. با این اقدام فروشی تضمین‌شده حاصل می‌شود؛ جوری که انگار بخشی از گیشه توسط نهادهایی که در طرح کارت سینما مشارکت دارند، پیش‌خرید شده است.

وقتی بلیت گران است
با توجه به نرخ تورم موجود، بلیت ۴۵هزار تومانی سینما را نمی‌توان خیلی گران دانست. وقتی درباره گرانی صحبت می‌کنیم باید ببینیم بلیت سینما، دقیقا نسبت به چه کالاها و خدماتی گران است و با درنظر گرفتن این فاکتورها بعید است بتوانیم فیلم دیدن روی پرده بزرگ را جزو تفریحات پرهزینه قرار دهیم. اما اگر اولویت‌های زندگی معمول و روزمره را درنظر بگیریم که قاعدتا چه دوست داشته باشیم و چه نه، سینما رفتن در انتهای صف خرید خانواده‌ها قرار می‌گیرد و بلیت سینما گران محسوب می‌شود. حالا اگر با اجرای طرح کارت سینما، برای تعدادی از کارکنان نهادها و سازمان‌ها، فیلم دیدن در سالن سینما تسهیل شود، چقدر می‌توان به آشتی مخاطب گریزپا با سینما امیدوار بود؟ پیش از پاسخ دادن به این پرسش باید دید طرح سینما کارت پس از راه‌اندازی تا چه زمانی ضمانت اجرایی خواهد داشت؟ تجربه نشان داده که اجرای طرح‌های حمایتی مقطعی و کوتاه‌مدت، فقط به سود چند فیلم خاصی تمام می‌شود که در آن مقطع زمانی از حمایت ارگانی بهره‌مند شده‌اند. چنین مخاطب مقطعی‌ای هم که معمولا در طول سال به سینما نمی‌رود، بعید است به واسطه یک حمایت موسمی (که آن هم عموما شامل فیلم‌هایی خاص می‌شود) با سینمای ایران آشتی کند‌‌.

بازگشت رونق با یارانه سینما؟ 
به‌نظر می‌رسد با اجرای طرح کارت سینما، به نوعی به کارکنان نهادها و سازمان‌ها یارانه سینما داده می‌شود؛ یارانه‌ای که هم می‌تواند تا اندازه‌ای مشکل سینماداران را که گرفتار کسادی گیشه هستند، حل و هم صاحبان فیلم‌ها را از این وضعیت نامطلوب خارج کند. باید دید آیا با یارانه دادن رونق به گیشه بازخواهد گشت؟ آیا این طرح قابلیت اجرایی خواهد داشت و مهم‌تر از آن اجرایش تداوم خواهد یافت؟ 
از ابتدای سال۱۴۰۱ و از بین تمام فیلم‌هایی که تا امروز اکران شده، تعداد آثاری که موفق به بازگرداندن سرمایه‌شان شده‌اند کمتر از انگشتان یک‌دست هستند. در چنین شرایطی واضح است که سینما نیازمند حمایت است و شاید «کارت سینما» بتواند بخشی از مشکل بحران مخاطب را حل کند. البته که همه‌‌چیز به اجرا و جزئیاتی که هنوز منتشر نشده بستگی دارد. باید دید محمد خزاعی و همکارانش در رایزنی‌هایی که با نهادها و سازمان‌ها انجام داده‌اند، تا چه اندازه موفق به جلب حمایت برای اجرای طرح کارت سینما شده‌اند و مؤسسه سینما شهر برای اجرای این طرح چه سازوکارهایی طراحی خواهد کرد.