رونمایی از جدیدترین اثر حسن روحالامین در جشنواره بینالمللی امام رضاع
«دعای باران» نقش بست
از جدیدترین نقاشی حسن روحالامین هنرمند نقاش انقلابی و متعهد با عنوان «دعای باران» در مراسم افتتاحیه بیستمین جشنواره بینالمللی امام رضا(ع) رونمایی شد.به گزارش همشهری، تکنیک بهکار گرفته شده در تابلوی نقاشی «دعای باران» رنگ روغن روی بوم و ابعاد این تابلو نیز ۲۴۰ در ۳۰۰سانتیمتر است.
حسن روحالامین هنرمند نقاش که همیشه آثارش مورد توجه هنرمندان و مخاطبان قرار گرفته، درباره خلق این اثر و آثار دیگر آیینیاش توضیح میدهد: «اگر عزت داریم و کسی به ما سلام میکند و جواب سلام را میدهد، بهخاطر اهلبیت(ع) است و کارهای من نیز چیزی غیر از این نیست. علاقه و اعتقاد شخصی من در نقاشی در این سبک است و کار نکرده در این حیطه زیاد داریم. اگر امام حسین(ع) ما را جمع نمیکرد به هیچ دردی نمیخوردیم و الان هم تحت تکلف امام حسین(ع) هستیم.»
وی دلیل اقبال مخاطب به این آثار را موضوع آنها دانست و گفت: «خیلی بهتر از این کارها در دنیا انجام شده اما موضوع این آثار است که مخاطب را به سمت خود میکشاند و دارای هویت درونی است که مخاطب درگیر آن میشود. بنابراین مردم بهخاطر من این آثار را دوست ندارند بلکه بهدلیل موضوع آنهاست.» روحالامین درباره اثر «دعای باران» با عنوان این مطلب که برای امام رضا(ع) کار کردن متفاوت از همه ائمه اطهار(ع) است و رنگش فرق میکند، میگوید:«این موضوع جزو مباحثی است که هر کسی آن را درک نمیکند و عقلهای زمینی درک درستی از آن نخواهند داشت. این اصل اعتقاد است که امام معصوم حی و حاضر و تمام نشده است و البته حس درونی من این است.» حسن روحالامین که از سوی آستان قدس رضوی، عنوان «خادم فرهنگ رضوی» لقب گرفت، درباره این عنوان میگوید:«این عنوان برای من خیلی بزرگ است چون معلوم نیست تا آخر عمر سر به چه بالینی میگذاریم و خیلیها بودند که در این مسیر بودند اما چپ کردند. برخی هستند که رشد را در جایزه گرفتن میبینند که این رویه بد است. بهنظر من آدم در زندگیاش یک عشق دارد که دوست دارد مدام از آن حرف بزند حال ممکن است جایزه بگیرد یا نگیرد و آن محصولی که تولید میشود اهمیتش از هر چیزی بالاتر است. نکته بعدی اینکه این کارها، چیزی به مکتب اهلبیت اضافه نمیکند و کم هم نمیکند؛ چه رسانهای بالاتر از خود قیام سیدالشهدا!؟ هر چه از من در کار باشد، بهتر است.» بهگفته حسن روح الامین، حُسنی که نقاشی دارد، این است که من به آن وصل نیستم یعنی اگر من سخنران بودم، کلامی که از دهان من در میآمد ممکن بود آلودگی به اثر اضافه کند اما تصویر جدای از آلودگیهای انسانی است و به همین دلیل من آن را دوست دارم.