برنامهریزی توسعه دانشگاهی
کتاب « برنامهریزی توسعه دانشگاه: نظریهها و تجربهها» با تأمل نقادانه بر اقدامات برنامهریزی دانشگاهی نگاشته شده است. به عقیده نویسنده برنامهریزی توسعه دانشگاهی، مفهومی پر بعد و در عین حال بحثبرانگیز است؛ پر بعد است زیرا دانشگاه بهمثابه یک سازمان پیچیده، ابعاد گوناگون دارد و برنامهریزیکردن برای توسعه آن تنها با درک این ابعاد و بستر بسیار پیچیدهای که در آن قرار دارد (محلی، ملی، منطقهای، جهانی)، ناممکن و مسئلهبرانگیز است. بحثبرانگیزبودن برنامهریزی توسعه دانشگاهی نیز به اعتقاد نویسنده از آن حیث است که در عین حالیکه به مفهوم اولیه «برنامهریزی» مرتبط است با مفهوم بحثبرانگیز توسعه (رشد بهمثابه توسعه، توسعه پایدار، توسعه درونزا، توسعه علمی، توسعه پژوهشی، گسترش آموزش عالی و...) نیز مربوط میشود. بنابراین آنچه در حوزه برنامهریزی توسعه دانشگاهی تأملبرانگیز است، اساساً مفهوم «برنامهریزی» است، بهطوری که دیگر نمیتوان از برنامهریزی بهمثابه یکسری اقدامات از قبل تعیین شده نام برد، بر پیشبینی و دقت در آن تأکید کرد، و راهبرد را به معنی ارائه گام به گام اقدامات تحقق اهداف درنظر گرفت. براین اساس کتاب حاضر در 3 بخش و 18 فصل تنظیم شده است. در بخش اول مسئلهشناسی موضوع بررسی و در بخش دوم مبانی نظری برنامهریزی توسعه دانشگاهی به بحث گذاشته شده است. بخش سوم نیز به بررسی مقایسهای وضعیت برنامهریزی توسعه دانشگاهی در چند دانشگاه کشورهای صنعتی پیشرفته و تجارب آنها اختصاص دارد. «برنامهریزی توسعه دانشگاهی: نظریهها و تجربهها» به همت انتشارات دانشگاه شهید بهشتی انتشار یافته است.