باز هم آوار
میثم قاسمی - روزنامهنگار
۱۴آذر۱۳۵۳ سقف یکی از سالنهای انتظار فرودگاه مهرآباد تهران فروریخت و عدهای کشته و زخمی شدند. علل وقوع آن حادثه و اینکه آیا قابل پیشگیری بود یا خیر، موضوعی است که فعلا نمیخواهم به آن بپردازم. مسئله درباره پس از حادثه است.
منابع رسمی میگویند پس از این حادثه دردناک، نهاد اورژانس بهصورت رسمی در ایران تأسیس شد. شاید باورش سخت باشد اما گویا تا آن زمان در ایران هیچ سازوکار تعریف شده و مشخصی برای کمکرسانی و انتقال مجروحان به بیمارستان در اینگونه حوادث وجود نداشته است. فوت انسانها بر اثر چنین حوادثی، بسیار آزاردهنده است. غمی بزرگ بر دل عموم مردم مینشیند که فراموشی آن غیرممکن خواهد بود. برای نسل ما که فروریختن پلاسکو را از نزدیک دیده است، توضیح این غم عمومی، دشوار نیست. ۳۰دی۱۳۹۵سـاخـتـمـان پلاسکوی تهران پس از چند ساعت آتشسوزی فروریخت و جان دهها نفر از هموطنان ازجمله ۱۶آتشنشان را گرفت. پس از این حادثه کمیتهای برای بررسی ابعاد آن تشکیل شد که گزارش مفصلی نیز ارائه داد، اما در نهایت این گزارش منجر به تحول خاص و مثبتی در کشور نشد. بعد از این حادثه، یکی از معاونان بنیاد مستضعفان(مالک اصلی پلاسکو) گفت: «اگر حریق همان موقع خاموش میشد این بلا سر پلاسکو نمیآمد.» اما کمتر از ۶سال بعد در ۳خرداد۱۴۰۱ خبر رسید یک مجتمع تجاری در منطقه۵ تهران دچار آتشسوزی شده و بهدلیل نداشتن سیستم اطفای حریق، آتش تا طبقه ششم گسترش پیدا کرده است. خوشبختانه این آتشسوزی در نهایت مهار شد و تلفات جانی نداشت؛ اما نکته مهم این است که پس از فاجعه پلاسکو و آن گزارش مفصل، آیا اقدام عملی برای ایمنسازی ساختمانهای بزرگ و پاساژها و... انجام شده است؟ این روزها جان ما در آبادان است. جگرگوشههای ما زیر آوار ماندهاند و باز غمی بزرگ بر دلهایمان نشسته است. همه میدانیم آنچه در آبادان رخ داده، قابل پیشگیری بوده؛ اما ضعف و فساد شدید در نهادهای نظارتی در گذشته، کار را به اینجا رسانده است و متأسفانه میدانیم مانند ساختمان فروریخته آبادان در همان شهر و شهرهای دیگر، بسیار است.
جان زن و مرد آبادانی از دست رفته است و دیگر باز نمیگردد، اما بیایید برای یکبار هم که شده تعارفها را کنار بگذاریم و بپذیریم نهادهای نظارتی وظیفه خود را بهدرستی انجام نمیدهند و اگر میخواهیم باز هم شاهد این حوادث دلخراش نباشیم، از همین امروز روند صدور پروانه ساخت و پایان کار ساختمانها را اصلاح کنیم.