غلامرضا گمرکی گفت: از قبل انقلاب تا الان که من کار میکنم و سینمای هر دو دوره را دیدهام، آن زمان سینمای دولتی نداشتیم یعنی سازمان و تشکیلاتی مثل فارابی و اوج نداشتیم که سرمایهگذاری کرده و با بخش خصوصی رقابت کنند. این نهایت بیانصافی است که بخش دولتی به هرکسی هر دستمزدی بخواهد میدهد و برایش مهم نیست هزینه برمیگردد یا نه. اما برای بخش خصوصی اینگونه نیست. در بخش خصوصی، حساب غذای مهمان در سر صحنه را هم باید داشت. طبعا در بخش دولتی بریز و بپاش زیاد است و همین امر تأثیرش را روی بخش خصوصی میگذارد درحالیکه بخش دولتی نباید ارتباطی با سینما داشته باشد. این بخش اگر میخواهد برود در سال همان چند فیلم مطلوبش را بسازد ولی وقتی به حوزه اقتصاد سینما وارد شد، باید از قوانین بخش خصوصی تبعیت کند و انحصار بهوجود نیاورد. مشکل اینجاست که این دو بخش از هم حرف شنوی ندارند و هر کدام راه خودشان را میروند. این تهیهکننده قدیمی که با ایلنا گفتوگو میکرد، افزود: تمام مشکل ما در سینما دخالت دولت و دولتیهاست. در همین سینمای کوچک ما چهار تشکل تهیهکنندگی داریم که من بارها مطلب نوشتم که این راهش نیست. بخش دولتی باید تنها برای انجام کارهای انقلابی اجازه فعالیت داشته باشد نه در هر حوزهای از سینما. چرا فلان نهاد رسمی باید فیلم عاشقانه و اجتماعی بسازد؟ دولت باید دستش را از چرخ سینما بیرون بکشد.
یکشنبه 1 خرداد 1401
کد مطلب :
161317
لینک کوتاه :
newspaper.hamshahrionline.ir/DkGW6
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved