پشت‌‌خط‌زن/لیگ آنها و لیگ ما

جمشید حمیدی، کارشناس والیبال

بلغارستان با حدود 7میلیون جمعیت یکی از والیبال‌خیزترین کشورهای جهان است و ستاره‌های بزرگی را به والیبال معرفی کرده است. این کشور که کنار برزیل بیشترین بازیکن را صادر می‌کند، به تازگی لیگ ۱۴تیمی خود را به پایان برد؛ لیگی که بسیاری از بازیکنان برزیلی، آفریقایی و اروپایی را به‌خودش جذب کرده است. اما جمله معترضه ما در قیاس لیگ ایران و بلغارستان این است که فدراسیون والیبال این کشور در پایان مسابقات حدود 6میلیارد تومان به تیم‌های اول تا سوم جایزه نقدی داد اما در کشور ما پول ترقه و فشفشه مراسم پایانی را هم از تیم‌ها می‌گیرند. رئیس فدراسیون والیبال بلغارستان ایوان گانف یکی از سوپراستارهای والیبال گیتی است و به فکر ارتقای والیبال ملی.

فامیل‌بازی ممنوع
دوستان والیبالی ما به‌ویژه مربیان وقتی بیرون گود قرار می‌گیرند از زمین و زمان شکوه می‌کنند و از زدن برچسب اتهام به همگان نیز دریغ نمی‌ورزند اما... با یک نگاه به تیم‌های رده پایه ملی می‌شود فرزندگرایی، رفیق‌بازی و همشهری‌بازی را بعینه دید. عجیب است که تیم ملی بزرگسالان نیز از این قضایا دور نمانده است. وقتی کمیته فنی کاره‌ای نمی‌شود و تیم‌های ملی دربست در اختیار سرمربیان باشند، آنها هم راحت پسران و اقوامشان را به تیم می‌آورند و ‌آش همانی می‌شود که می‌بینیم و کاسه هم همان. درنهایت یکی داوطلب می‌شود و مسئولیت کار را به‌عهده می‌‌گیرد و بعد همه‌‌چیز به مرور مشمول زمان و فراموشی می‌شود.

پشیمانی لژیونرها
نگین شیرتری، پاسور جوان تیم ملی ایران که در لیگ پرتغال بازی می‌کرد، به‌خاطر مصدومیت به ایران بازگشته و شانس حضور در تیم ملی را هم از دست داده است. مصدومیت جزئی از ورزش قهرمانی است اما یکی از مربیان ایرانی که نامزد مربیگری در پرتغال بود، می‌گوید بیشتر بازیکنان لژیونر از شرایط باشگاه‌های پرتغال ناراضی هستند و از بازی در این لیگ پشیمان. ظاهرا به‌خود این مربی هم پیشنهاد مربیگری در یکی از تیم‌های این لیگ را داده بودند به این شرط که 6ماه رایگان کار کند و ۱۵هزار دلار هم بپردازد. فعلا که باید منتظر بازگشت زهرا مغانی، مهتاب رحمانی و مونا دریس محمودی بازیکنان شاغل در لیگ پرتغال بمانیم تا دریابیم واقعیت چیست.