آرمان رهایی

حمیدرضا محمدی - روزنامه‌نگار

 هرسال وقتی آخرین جمعه ماه مبارک رمضان فرا می‌رسد، بی‌هیچ‌شک نخستین‌ قبله مسلمانان در ذهن تداعی می‌شود. آن‌جا که نه فقط یک مسجد، که میدان‌گاه تمام ادیان ابراهیمی است، جایی که همگی از آن برخاسته‌اند و این سنتی است که 43سال پیش امام خمینی(ره) گذاشت و بانی دفاع از فلسطین شد تا از یاد بیت‌المقدس و مردمی که دهه‌هاست از خان و مان خود دفاع می‌کنند، غافل نشویم و حواس‌مان به آن ارض مقدس باشد و بماند. فلسطین از آن زمان که اشغال شد و صهیونیست‌ها عرصه را بر اهالی‌اش تنگ کردند، همیشه پیش چشم انقلابیون سراسر جهان بود؛ از دانشجویان اروپایی در می‌1968 تا انقلابیون آمریکای لاتین در کوبا و شیلی و بولیوی و نیکاراگوئه در دهه‌های 60 و70 میلادی، و البته قاطبه آزادی‌خواهان از هند و الجزایر گرفته تا کشورهای آفریقایی و جهان عرب. در ایران هم همه جریانات فکری و سیاسی همیشه فلسطین را فریاد می‌زدند؛ از کاشانی و نواب صفوی و طالقانی تا مصدق و بازرگان. روز قدس، روز مردم فلسطین نیست، روز مسلمانان هم نیست، روز همه دادگستران است و مسئله همیشه همه‌شان. این روز ادای دِینی‌ست به همه این 74سال، که مردم فلسطین استقامت ورزیدند و از مبارزه دست نشستند. آنان، که «فَاستَقِم کما اُمِرتَ» را معنا بخشیدند، به روزِ رهایی این ارض مقدس چشم دوخته‌اند. همه‌مان چشم دوخته‌ایم به بهارِ آزادی بیت‌المقدس و انتظار می‌کشیم آرمانِ پایان این ستمِ مدام و به زیررفتنِ ظلمِ ظالم را.