تعیینتکلیف
روند صدور پروانه نمایش فیلمها شتاب گرفته است
شهاب مهدوی- روزنامهنگار
رسانهای شدن صدور پروانه نمایش ۶فیلم در طول 2روز و خبرهای غیررسمی درباره پروانه گرفتن چند فیلم دیگر، نشان میدهد مسئله اکران، اولویت اصلی سازمان سینمایی است؛ جوری که بهنظر میرسد شتاب و تحرک شورای پروانه نمایش بیشتر از شورای صدور پروانه ساخت است؛ اتفاقی که البته طبیعی هم هست. تعیینتکلیف فیلمهایی که بیشترشان در دوره مدیریت سابق سینما ساخته شدند، یکی از مهمترین ماموریتهای سازمان سینمایی است. روز سهشنبه اعلام شد فیلمهای «دسته دختران»، «میان صخرهها» و «احمد به تنهایی» پروانه نمایش گرفتهاند و دیروز هم خبر صدور پروانه «نگهبان شب»، «شب طلایی» و «کوزوو» منتشر شد. محمدحسین مهدویان هم در اظهارنظری انتقادی از صدور پروانه نمایش «شیشلیک» بعد از اصلاحات فراوان خبر داده است. بیشتر فیلمهایی که بهتازگی پروانه گرفتهاند در جشنواره فجر حاضر بودند و مشکلی برای نمایش عمومی نداشتند؛ فیلمهایی که برخی از آنها با مشارکت نهادها و سازمانهای دولتی، حاکمیتی تولید شدهاند. دسته دختران محصول مشترک فارابی و حوزه هنری است و نگهبان شب با مشارکت فارابی تهیه شده است. اولی فیلم جنگی پرهزینهای است با محوریت حضور زنها در عرصه دفاعمقدس و دومی هم آخرین ساخته رضا میرکریمی است که در جشنواره برنده جایزه بهترین کارگردانی شد. شب طلایی دیگر فیلم حاضر در جشنواره پارسال که پروانه گرفته نخستین ساخته بلند سینمایی یوسف
حاتمیکیاست که موضوعی اجتماعی دارد. میان صخرهها فیلم کودک است و احمد بهتنهایی هم ظاهراً جزو آثار جشنوارهای سینمای ایران بوده و بعید است هیچکدام از این فیلمها بخت زیادی برای موفقیت در گیشه داشته باشند. درحالیکه شاید کوزوو بهعنوان کمدی تجاری، بخت بیشتری برای توفیق تجاری داشته باشد. همینطور فیلم شیشلیک که هنوز خبر صدور پروانه نمایشش بهصورت رسمی رسانهای نشده است. شیشلیک جزو فیلمهایی است که در دوره مدیریت سابق با مشکل مواجه شد و اینطور که کارگردانش گفته با اصلاحات فراوان قرار است اکران شود. 2مرحلهای بودن اصلاحات شیشلیک هم با اعتراض مهدویان همراه شده و هم احتمالا محصول بررسی فیلم در دوره دولت سابق و دولت فعلی است. آنچه واضح بهنظر میرسد تلاش برای تعیینتکلیف فیلمهایی است که مدیریت سینما در تولیدشان نقشی نداشته است، ولی باید امکان نمایش عمومیشان را روشن کند. این پروندهای است که باید زودتر بسته شود؛ کارنامهای بهجا مانده از مدیران سابق سینما که خوب و بدش به نام محمد خزایی و همکارانش نوشته نخواهد شد؛ هرچند که مسئولیت اکرانشان با همین تیم مدیریتی است؛ از فیلمهای موسوم به ارگانی تا فیلم کودک و فیلم جشنوارهپسند و کمدی تجاری و... .
دشواریها و چالشهای شورای صدور پروانه نمایش نهایتا تا چند ماه دیگر به پایان خواهد رسید و پس از آن فیلمهایی به این شورا ارائه خواهند شد که در همین دولت و با نظر مدیران سینمایی فعلی پروانه ساخت گرفتهاند. وقتی پای یک سلیقه واحد در میان باشد، همهچیز سادهتر برگزار خواهد شد. تا آن موقع سینمای ایران باید دوران گذارش را سپری کند.