تقویم / سالمرگ/ تجلیل تجوید

«علی تجویدی» فرزند هادی خان تجویدی بعد از اینکه موسیقی را نزد پدر که یکی از شاگردان بااستعداد و چیره دست درویش خان بود، آموخت، با‌ساز فلوت نزد ظهیرالدینی، مشق نت نویسی کرد. اشتیاق او برای غوطه ور شدن در دنیای بی‌کران موسیقی به حدی بود که در دوازده سالگی تمام دستگاه‌های موسیقی را می‌شناخت و می‌توانست آنها را به تفکیک از هم شناسایی کند. این برای کودکی در آن سن دور از انتظار بود. البته هنر در خانواده تجویدی‌ها موروثی بود. برادرانش محمد و علی اکبر هم از نقاشان مشهور ایران بودند. اما علی موسیقی را انتخاب کرد. تنها ۱۶سال داشت که به کلاس سپهری برای فراگیری ویولن رفت و برای اینکه به‌طور تکمیلی این‌ساز را یاد بگیرد، ۲سال از محضر حسین یاحقی استفاده کرد. بعد از آن نزد ابوالحسن صبا رفت. به‌مدت ۸سال در کلاس‌های این استاد بزرگ شرکت کرد و علاوه بر ویولن، نواختن سه تار را هم یاد گرفت. ابوالحسن خان صبا برای اینکه علی تجویدی تکنیک‌های نواختن ویولن را به‌طور کامل فرابگیرد و با موسیقی غرب آشنا شود، به او توصیه کرد که برای چند سالی نزد ملیک آبراهیمیان و بابگن تامبرازیان برود. سبک نوازندگی تجویدی خاص و منحصر به‌فرد بود، به‌طوری که قدرت آرشه و تکنیک برجسته او در استفاده از ظرایف موجود در موسیقی کلاسیک مثل پوزیسیون‌های بالا تا نزدیک خرک و آرشه پرانی‌های خاص بسیار تحسین‌برانگیز و زیبا بود. او نه‌تنها در نوازندگی بلکه در آهنگسازی نیز استعداد و تبحر خاصی داشت و آهنگ‌های ماندگاری را برای موسیقی ایران ساخت. او در این مسیر با هنرمندان مستعد و نامی کشور همکاری‌های زیادی داشت. تجویدی شاگردان زیادی را در زمینه موسیقی تربیت کرد مانند فرهاد فخرالدینی و فضل‌الله توکل که هر کدام از نامداران موسیقی ایران هستند.علی تجویدی آهنگساز و نوازنده نامی ویولن، پس از تحمل بیش از ۴سال بیماری طاقت فرسا، بامداد ۲۴اسفند سال1384در ۸۶سالگی درگذشت.