در ابتدای دهه۹۰ میلادی، ساخته شدن «نابخشوده» توسط کلینت ایستوود حکم کوشش برای احیا کردن ژانر وسترن را داشت؛ ژانری که سال‌ها به حاشیه رفته بود؛ در روزگاری که پست‌مدرنیسم به کلید‌واژه مورد‌علاقه منتقدان تبدیل شده بود، دوباره اعلام حضور می‌کرد. فیلم اسکاری ایستوود، حکم نوعی تجدیدنظر در عناصر وسترن سنتی را هم داشت. صحنه حضور ایستوود در خوکدانی با آن میزانسن، چیزی نبود که بشود به‌عنوان تصویر قهرمان در وسترن‌های سنتی مشاهده کرد.
ادوارد باسکومب، نویسنده تک‌نگاری نابخشوده، درباره تأثیرپذیری ایستوود از وسترن سنتی، نقاط تمایزش از مولفه‌های ژانر و تلاش برای روزآمد کردن دستمایه‌های آشنا و شباهت‌های فیلم به آثار قبلی سازنده‌اش می‌نویسد:«این نخستین باری نیست که ایستوود در وسترن‌هایش تا حد مرگ کتک می‌خورد. در فلاش‌بکی در «ولگرد دشت‌های مرتفع»، گروهی تبهکار به شکلی وحشیانه به او حمله می‌کنند. در ابتدای «جوزی ویلز یاغی»، ایستوود به‌شدت کتک می‌خورد و بیهوش می‌شود، و در وسترن‌های ایتالیایی‌اش نیز چندبار او را می‌زنند؛ شاید فقط جیمز استوارت در مجموعه وسترن‌هایی که با آنتونی مان کار کرده بیشتر کتک خورده باشد. برعکس، به سختی می‌توان صحنه‌ای را به یاد آورد که در آن جان وین چنان کتک بخورد که تسلیم شود (ایستوود جایی عنوان کرد که در فیلم‌هایش کارهایی می‌کرد‌که جان وین حاضر به انجامش نبوده است).
نابخشوده؛رؤیای احیای ژانر
در همینه زمینه :
