خون آشام؛ وحشت روان‌شناختی

کارل تئودر درایر به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین کارگردان‌های سینمای سوئد، چند فیلم بزرگ در کارنامه دارد که «خون‌آشام» یکی از آنهاست. البته از درایر فیلم «مصایب ژاندارک» شهرت بیشتری دارد ولی خون‌آشام یکی از پیشرو‌ترین آثار این سینماگر است. تک‌نگاری خون‌آشام را دیوید رادکین نوشته و مهدی جمشیدی ترجمه‌اش کرده. مولف پیش از ورود به تحلیل فیلم خون‌آشام، در مقدمه‌ای موجز به توصیف جایگاه درایر در تاریخ سینما و کارنامه پربارش می‌پردازد. خون‌آشام یکی از آثار شاخص و زیربنایی ژانر وحشت روان‌شناختی است که از داستان‌های گوتیک شرایدن لو فانو اقتباس شده؛ روایتی از خون‌آشام‌ها و همچنین تسخیر و تصاحب روح؛ فیلمی که درایر آن را با بودجه شخصی، تجهیزات ابتدایی صدا و جمعی از نابازیگران در فرانسه کارگردانی کرد؛ فیلمی که می‌توان گفت چنان که باید مورد‌توجه قرار نگرفته است. دیوید رادکین در تفسیری بر فیلم انگیزه‌اش از پرداختن به این ساخته درایر را چنین شرح می‌دهد: خون‌آشام فیلمی مسئله‌دار است. برای برخی «دشوار» است؛ دشوار برای دنبال کردن یا دوست داشتن یا پذیرفتن آن به‌عنوان کار دست یک استاد. ‌