هواداری که «طلبکار» شد

بعد از فراز‌و‌فرودهای بسیار زیاد، سرانجام 10درصد از سهام پرسپولیس و استقلال در فرابورس عرضه شد و گروهی از هواداران 2تیم نسبت به خرید سهام باشگاه مورد‌علاقه خود اقدام کردند. خوب و بد این ماجرا و نیز سیر و سرانجام آن یک بحث تخصصی اقتصادی است که اینجا قصد ورود به آن را نداریم. در این میان اما یک نکته مسلم وجود دارد؛ اینکه از حالا به بعد دیگر برخی از حامیان پرسپولیس و استقلال فقط «هوادار» نیستند. اینها طلبکارانی هستند که نسبت به شرایط 2باشگاه مطالبه جدی‌تری خواهند داشت.
تا به حال رسم بر این بود که پرسپولیسی‌ها و استقلالی‌ها در مواقع بحران و ناکامی صرفا به‌خاطر جریحه‌دار شدن عواطف و احساسات‌شان اعتراض می‌کردند یا حتی دست به تجمع و تحصن می‌زدند. آنها از نظر حقوقی و مالکیتی، نقشی در اداره باشگاه نداشتند و تنها از حیث معنوی صاحبان سرخابی‌ها به شمار می‌آمدند. حالا اما ورق برگشته است. از حالا به بعد گروهی از هواداران 2تیم، هر چقدر کم باشند یا زیاد، از جیب‌شان پول داده‌اند و سهام خریده‌اند. در نتیجه نه‌تنها مالک بخشی از باشگاه مورد‌علاقه خود به شمار می‌آیند، بلکه برد و باخت این تیم‌ها می‌تواند روی سود و ضرر این جماعت هم اثر بگذارد؛ مثلا اگر پرسپولیس و استقلال تا مراحل بالای لیگ قهرمانان آسیا پیش بروند و پاداش مالی بیشتری به‌خودشان اختصاص بدهند، سهام این هواداران هم ارزشمندتر خواهد شد. در نقطه مقابل اگر سرخابی‌ها نتایج خوبی نگیرند، سهام هواداران هم ارزش خودش را از دست خواهد داد که طبیعتا مایه ناراحتی آنها
 می‌شود.بنابراین از این پس تعدادی از هواداران شریک فایده و زیان تیم هستند و هیچ عجیب نیست که نگاه آنها نسبت به شرایط 2باشگاه بسیار متفاوت‌تر از قبل شود. مدیرانی هم که امروز از واریز پول مشتریان به‌حساب پرسپولیس و استقلال خوشحال هستند، باید بدانند که مردم در قبال این پول‌ها از آنان توقعات بیشتری دارند و دیگر به راحتی با اشتباهات مدیریتی رایج در فوتبال ایران یا اتلاف سرمایه به هر شکلش کنار نخواهند آمد. ظریفی می‌گفت تا دیروز تجمعات اعتراضی فقط محدود به ساختمان 2باشگاه و وزارت ورزش یا مجلس بود اما از حالا به بعد باید شاهد تجمع در مقابل نهادهای اقتصادی مثل سازمان برنامه و بودجه هم
 باشیم!