دوران طلایی نمایش

جلد چهارم مجموعه ادبیات نمایشی به «دوره طلایی نمایش در ایران» می‌پردازد؛ در دهه20 (۱۳۳۲ – ۱۳۲۰) با فعال‌شدن فضای فرهنگی و احزاب و دسته‌جات سیاسی و حمایت آنها از گروه‌های نمایشی و حضور مؤثر عبدالحسین نوشین، سیدعلی نصر، احمد دهقان و اسماعیل مهرتاش 3گروه نمایشی مهم و با اساسنامه و اسلوب هنری پا گرفت که تئاتر فردوسی، تئاتر تهران و جامعه باربد بودند که دوره طلایی تئاتر در ایران را رقم زدند و موفق شدند تا آثار نمایشنامه‌نویسانی چون رفیع حالتی (حجار)، غلامعلی فکری‌ارشاد (معزالدیوان)، محمد حجازی، پرویز خطیبی، علی‌اصغر گرمسیری، فضل‌الله بایگان، حسین خیرخواه، ابوالقاسم جنتی‌عطایی، حسن شیروانی و صدیقه دولت‌آبادی را به معرض تماشا بگذارند و بزرگانی چون سعید نفیسی، پرویز ناتل‌خانلری و امین عالیمرد بر آن اجراها نقد بنویسند.
تئاتر صاحب سندیکا و مجله شد و تماشاگر ثابت و علاقه‌مندی پیدا کرد که به کیفیت و بسط و گسترش آن کمک زیادی کرد و برای نخستین بار نمایشنامه‌نویسانی پیدا شدند که راجع به وقایع سیاسی و اجتماعی روز بنویسند تا تئاتر ایران به‌راستی در آن دوره، فرزند زمانه خود شود.
جلد چهارم در 680 صفحه منتشر شده است و قیمت دوره 4 جلدی این کتاب بزرگ پژوهشی 600 هزارتومان است.