رفتار با نوجوانان در سن بلوغ

بسیاری از والدین تا زمانی که فرزندان‌شان به سن بلوغ می‌رسند مشکل خاصی با آنها ندارند، اما همین که آنها به دوران بلوغ وارد می‌شوند، که این دوره تقریباً مصادف با دوره راهنمایی تحصیلی یا دوره اول متوسطه نظام جدید آموزش و پرورش است، تازه مشکلاتشان با بچه‌هایشان شروع می‌شود. بچه‌های حرف گوش‌کن و مطیع دیروز حالا عوض می‌شوند، رو‌در‌روی والدین قد علم می‌کنند و سرکشی نشان می‌دهند. والدین در این دوره باید چه کنند؟
وظیفه پدر و مادر این است که ببینند تا چه حد به فرزند خود فضا می‌دهند و به او اجازه می‌دهند که احساس استقلال پیدا کند؟ والدین در این زمان باید چنین سؤالاتی را از خود بپرسند: «آیا بیش از اندازه او را کنترل می‌کنم؟»، «آیا به اندازه کافی به حرف‌های او گوش می‌دهم؟» و «آیا به او اجازه می‌دهم تا نظرهای مثبت خودش را در کارها اعمال کند؟». وقتی که والدین ویژگی‌های دوره بلوغ نوجوانان را بشناسند، بسیاری از رفتارهای ناخوشایند آنها را غیرطبیعی نمی‌بینند و این موضوع باعث بروز عکس‌العمل در والدین نمی‌شود، در نتیجه تعارض‌ها به تیرگی روابط با نوجوان منجر نخواهد شد. والدین باید بیاموزند که چگونه حس اعتماد نوجوان را نسبت به‌خودشان جلب و جذب کنند، چنانچه اعتماد میان نوجوان و والدین کمرنگ شود او برای حل مسائل خود به دیگران مراجعه می‌کند. والدین با تنظیم ساعات کار خود و بسترسازی مناسب در منزل باید فرصت کافی برای «ارتباط‌های کلامی» با اعضای خانواده به‌ویژه نوجوان را فراهم کنند. ارتباط کلامی خود مقدمه «ارتباط عاطفی» است که نوجوانان مخصوصاً در دوران بلوغ سخت به آن نیازمند هستند.