فر هاد زنگ خطر را می‌شنود؟
یک بازی بحث‌برانگیز دیگر و یک پیروزی ناپلئونی دیگر
بهروز رسایلی
این داستان فقط مربوط به استقلال نیست. حتی در مقاطعی که پیروزی‌های پرسپولیس هم به شکل ناپلئونی و با برتری‌های خفیف رقم می‌خورد، منتقدان به یحیی گل‌محمدی ایراد می‌گرفتند و هشدار می‌دادند. حالا همین قصه در استقلال در حال تکرار است و تقریبا به داستان هر هفته و هر بازی تبدیل شده. تنها چند روز بعد از نمایش نه‌چندان سزاوارانه آبی‌ها برابر هوادار، این بار نوبت به تکرار سناریوی مزبور در بازی حذفی با پیکان رسید؛ مسابقه‌ای که استقلال با خوش‌شانسی و البته بهره‌بردن از اشتباهات داوری آن را برد و به مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذفی رسید.
شانس، همیشگی نیست
تعداد مسابقاتی که استقلال در این فصل به اتکای اقبال بلند از آنها پیروز بیرون آمده، هر روز بیشتر می‌شود. پیش از این آبی‌ها برابر رقبایی مثل سپاهان، فولاد، مس رفسنجان و... با چاشنی شانس به پیروزی رسیده بود. مسابقه با پیکان هم یک مصداق غلیظ دیگر از همین نوع بود. استقلال روی هوش ارسلان مطهری تنها گل بازی را زد، اما علیرضا رضایی دروازه‌بان این تیم به دفعات دروازه را نجات داد و 3 بار هم توپ به تیر دروازه این تیم خورد. به غیراز همه اینها، با اتفاق نظر کارشناسان داوری همین گلر اوایل نیمه دوم باید از زمین مسابقه اخراج می‌شد؛ اتفاقی که طبیعتا می‌توانست به ضرر آبی‌ها تمام شود. بدون مجموعه این اتفاقات، شاید امروز استقلال تیم اوت شده مرحله یک‌هشتم نهایی بود و در کانون انتقادات قرار می‌گرفت. با این حال همیشه قرار نیست سریال اتفاقات به سود استقلال رقم بخورد. بالاخره روزی خواهد رسید که معدود موقعیت‌های این تیم به گل تبدیل نشود یا رقبا این همه برابر دروازه استقلال فرصت‌سوزی نکنند. در چنان روزی است که تمجیدهای امروز، تبدیل به سرکوفت و انتقاد می‌شود. بهترین راه برای جلوگیری از این اتفاقات آن است که فرهاد مجیدی و دستیارانش در روزهای خوش پیروزی به فکر رفع معایب باشند.
مزیت کاغذی
بارها و بارها در طول این فصل از استقلالی‌ها شنیده‌ایم که به خط دفاع خوب‌شان مباهات کرده‌اند. اصلا با اتکا به همین فاکتور بود که فرهاد مجیدی آن سخنان عجیب را در مورد دراگان اسکوچیچ و تیم ملی به زبان آورد. استقلال با 6گل خورده، صاحب بهترین خط دفاعی لیگ برتر است، اما به جرأت می‌توان گفت حقایق فنی موجود در این تیم، تناسب چندانی با این آمار ندارد. در حقیقت نفوذناپذیری ساختار دفاعی استقلال تنها یک «مزیت کاغذی» به شمار می‌آید. در همین بازی با پیکان، تیم حریف 17ضربه به سمت چارچوب داشت، 7ضربه داخل چارچوب زد و 8موقعیت گل خلق کرد. تیمی که ساختار دفاعی مستحکم داشته باشد، مقابل یک حریف نه‌چندان قدرتمند این همه موقعیت گل نمی‌دهد. مسئله فقط همین یک بازی هم نیست؛ چه اینکه مثلا برابر سپاهان هم تیم حریف 14ضربه به سمت دروازه استقلال شلیک کرد، اما درنهایت بدشانسی با یک گل شکست خورد. نوشتن این چیزها دشمنی با استقلال نیست؛ بلکه برعکس، شفقت در حال تیمی است که برای حفظ روند موفقش باید این عیوب اساسی را برطرف کند.
در همینه زمینه :
معرفی کتاب
سیاست داخلی