گفت‌وگو
از لباس شخصی تا ضد
دل آرام صادقی- روزنامه نگار
سی‌و‌هشتـمین جشـنـواره فیلم فـجـر بود که فیلـم سینـمایی «لباس شخصی» به کارگردانی امیرعباس ربیعی را دیدیم. در این فیلم با بازیگری همراه شدیم که از تئاتر به سینما آمده بود و نقش اول اثری درباره سال‌های انقلاب را بازی کرده بود. مهدی نصرتی بازیگری که این روزها با فیلم «ضد» در چهلمین دوره از جشنواره فیلم فجر حضور دارد و باز هم نقش اول را در دومین فیلم سینمایی بلند امیرعباس ربیعی ایفا کرده است. به بهانه حضور او در این رویداد سینمایی با مهدی نصرتی درباره ورودش به عرصه بازیگری و فعالیت‌هایش گپی زده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
چه شد مهدی نصرتی به سراغ بازیگری آمد؟
اوایل دهه80 با شرکت در جشنواره‌های تئاتر که اغلب هم دانشجویی بودند، بازیگری را شروع کردم. در کنار بازیگری، در مطبوعات هم با عنوان خبرنگار مشغول شدم و پس از مدتی وارد حوزه عکاسی خبری در مطبوعات شدم.
این روزها شما را در جایگاه بازیگر سینما می‌شناسیم. جز بازیگری، فعالیت در مطبوعات را ادامه می‌دهید؟
زمانی که در فیلم «مجبوریم» (به کارگردانی رضا درمیشیان) بازی می‌کردم، همزمان در تئاتر هم مشغول ایفای نقش در نمایش «می‌سی‌سی‌پی» بودم. در واقع تا قبل از فیلم مجبوریم عکاسی خبری را ادامه می‌دادم اما اکنون 3سالی می‌شود که کمتر فرصت عکاسی دارم.
با امیرعباس ربیعی چطور آشنا شدید؟
زمان پیش‌تولید فیلم لباس شخصی، با من تماس گرفتند و برای نقشی کوتاه و کوچک از من تست گرفتند و مورد پسندشان واقع شد. در تمرین‌ها و نزدیک شدن به زمان فیلمبرداری، پیشنهاد شد که برای نقش اصلی فیلم تست دهم که این اتفاق افتاد و نقش اصلی را بازی کردم.
تاکنون با امیرعباس ربیعی در 2 کار همکاری کرده‌اید. سینمای او چه ویژگی‌ای دارد که منجر به شکل‌گیری مجدد شد؟
پس از بازی در فیلم لباس شخصی و طی این 2سال اخیر، بهترین و خاص‌ترین نقشی که پیشنهاد شد، کاراکتر «سعید» در فیلم دوم امیرعباس ربیعی به‌نام ضد بود. امیرعباس ربیعی، کارگردان دقیق و باهوشی است و کار کردن با او، سخت است اما در نهایت، من را نتیجه کار راضی می‌کند. در واقع می‌توان گفت تاحدودی سلیقه‌مان در بازیگری نزدیک به همدیگر است. طی این چند سالی که در فیلم‌های لباس شخصی و ضد با او آشنا شدم، متوجه شدم در نوع نگاه به فیلم و کارگردانان بزرگ تاریخ سینما هم به‌طور تقریبی سلیقه مشابهی داریم.
شما در فیلم مجبوریم به کارگردانی رضا درمیشیان که حواشی زیادی هم دارد، ایفای نقش کرده‌اید.
از زمان فیلم «لانتوری» با رضا درمیشیان آشنا شدم، اما متأسفانه همکاری در این فیلم صورت نگرفت. در فیلم مجبوریم هم به کوچک و بزرگ بودن نقشم توجهی نکردم. تنها دوست داشتم که با این کارگردان کار کنم.
همکاری با رضا درمیشیان و حال و فضای فیلم‌های او چطور بود؟
رضا درمیشیان علاوه بر توانایی کارگردانی و تسلطش در کار، انسان شریف و محترمی است. تجربه کار کردن با امثال درمیشیان لذتبخش است و من هم این فرصت را غنیمت شمردم و این همکاری اتفاق افتاد.
فیلم‌هایی همچون لباس شخصی، مجبوریم و ضد هنوز اکران عمومی نشده‌اند. فکر می‌کنید پس از اکران بازخورد مخاطب چطور خواهد بود؟
درباره بازخورد مخاطبان پس از تماشای آنها نمی‌دانم و باید اکران شوند تا بتوانم نظر مخاطبان سینما را متوجه شوم. فقط می‌توانم آرزو کنم که مردم از این فیلم‌ها خوش‌شان بیاید.
در سال 1398، پس از اکران فیلم سینمایی لباس شخصی در جشنواره ملی فیلم فجر، زمزمه‌هایی درباره اینکه کمی شبیه نوید محمدزاده هستید شنیده شد و بحث‌برانگیز بود. این موضوع را قبول دارید؟ آیا این شباهت موجب اخلالی در کار حرفه‌ای شما شده است؟
همان سال در نشست خبری فیلم درباره این موضوع بحث شد. نه‌تنها من بلکه بسیاری از کارشناس‌ها و روزنامه‌نگارها هم این عقیده را رد کردند. نظر کسانی که این فکر را می‌کنند برای من محترم است اما متوجه شباهتی بین بازی خودم و نوید محمدزاده نمی‌شوم. سال‌هاست تئاتر بازی می‌کنم و در اندازه خودم نقش‌های متفاوتی هم ایفا کرده‌ام. برای نقش‌هایی مانند کاراکتر لباس شخصی، اغلب همین انتخاب‌ها را می‌کردم. به‌قدری درآوردن یک نقش برای من جذاب است که ترجیح می‌دهم به جای تکرار فرد دیگری، از هر فرصتی برای نشان دادن خودم و روش بازیگری‌ام استفاده کنم.
با فیلم سینمایی ضد در چهلمین دوره از جشنواره فیلم فجر حضور دارید. پیش‌بینی‌تان برای فیلم چیست؟
به این فیلم امید بسیاری دارم و در واقع مانند همه فیلم‌های حاضر در جشنواره فیلم فجر، زحمت زیادی برای ساخت آن کشیده شده است.
در فیلم سینمایی ضد با بازیگرانی همچون لیلا زارع، لیندا کیانی و نادر سلیمانی همبازی هستید. چقدر در شکل‌گیری حس و درآوردن نقش‌ها با هم همکاری داشتید؟
تا قبل از همکاری در فیلم ضد، از نزدیک این دوستان بازیگر را نمی‌شناختم. تا قبل از شروع تولید، ناخودآگاه نگران نوع ارتباط‌مان با همدیگر بودم. شاید کیفیت رابطه و حسی که بین 2 بازیگر برقرار می‌شود، مهم‌تر و تعیین‌کننده‌تر از توانایی بازیگری آنها باشد. در فیلم ضد، متاثر از حسی که بین تمام عوامل فیلم وجود داشت، رابطه بازیگرها هم همدلانه بود و مشکل خاصی به‌وجود نیامد.
