گروه آزمون و خطا

سیروس الوند-نویسنده و کارگردان سینما

 ما برای فیلم‌های نفروش قبلا گروهی داشتیم. اگر به نیمه‌اول دهه۵۰ برگردیم، می‌بینیم سینمای آزاد در آن زمان برای نسل جوانی که استعداد فیلمسازی داشتند، این امکان را فراهم کرد که فیلم‌هایشان را اکران کند؛ فیلم‌هایی که متفاوت از سینمای بدنه بود. اکران آن به شکل خصوصی بود اما الان به این جنس فیلم‌ها سینما می‌دهیم و سانس‌ها و سالن‌های سینما در اختیارشان قرار می‌گیرد و این موجب می‌شود که برخی از آنها متوقع و حتی متوهم شوند؛ متوقع حضور در جشنواره و حتی بخشی هم برای هنر و تجربه در جشنواره درست می‌شود. به‌نظر من اسم هنر و تجربه را برای این گروه با این سازوکاری که دارد و نتایجی که در عمل می‌بینیم، باید تغییر داد و نام آن را گروه آزمون و خطا گذاشت؛ درواقع جایی که فیلمسازان جوان در آنجا بیایند و آزمون و خطا کنند. هنر و تجربه دو واژه مهم است و گستردگی آن بیش از آن چیزی است که اکنون در این گروه در حال اتفاق افتادن است. شاید بین ۵۰ فیلمی که در این گروه اکران شده، ۱۰ تای آن ممکن است مصداق هنر و تجربه باشد و ۴۰‌تای دیگر یا باید اکران عمومی می‌شد، یا چون جای دیگری برای اکران آن نبود، در اینجا اکران شده است. البته این تجربه و بدعت‌های تازه در سینماست که آن را سرپا نگه می‌دارد و موجب تداوم حیات آن می‌شود، ولی بسیاری از فیلم‌هایی که در گروه هنر و تجربه اکران می‌شود، فاقد آن بداعت و تجربه‌گرایی حرفه‌ای است.