ظرفیتی مغتنم

مجید برزگر- نویسنده و کارگردان سینما

گروه هنر و تجربه تنها 5/1 درصد از کل صندلی‌های سینمای کشور را اشغال کرده است؛ یعنی 95درصد متعلق به گروه اصلی است و تنها 5 درصد از سهم کلی به هنر و تجربه اختصاص یافته است. دوستان فعال در گروه اصلی از این جهت از تشکیل کارگروه هنر و تجربه ناراحت هستند که نمی‌توانند 95درصد صندلی خود را پر کنند و وقتی این 5درصد پر می‌رود، به‌نظرشان بسیار می‌شود. این گروه از این جهت شکل گرفته است که تماشاگر ولو کم بتواند فیلم مورد سلیقه خود را ببیند. قبل از این اتفاق، فیلم‌های خاص را باید یا از طریق ویدئو و یا در محافل خصوصی می‌دیدیم. گروه هنر و تجربه این فرصت را ایجاد کرد تا فیلم‌های خاص نیز بر پرده سینماها دیده شوند و تأثیر خود را بگذارند. این فیلم‌ها را نمی‌توان در خانه یا روی گوشی‌های همراه دید. به‌طور مثال من وقتی فیلم‌های «همشهری کین» یا «یک اتفاق ساده» شهید‌ثالث را بر پرده سینما دیدم، نظرم کامل نسبت به این فیلم‌ها عوض شد؛ چرا که وقتی این فیلم‌ها را بر پرده سینما می‌بینید، بسیار هیجان‌انگیز است. در واقع این فیلم‌ها برای سینما ساخته شده‌اند و نمی‌توان آنها را در قاب کوچک تلویزیون دید. این گروه حداقل ویژگی‌اش این است که فیلم‌های به‌شدت متفاوت این سال‌ها را اکران کرد. ممکن است بگویید برخی از این فیلم‌ها ارزش سینمایی‌شدن نداشتند که قطعاً درست است، اما تماشاگر سینما‌رو انتخاب می‌کند و این فرصت به او داده شد تا گروهی از تماشاگرانی که اتفاقاً به سینما نمی‌رفتند و به آنها می‌گفتیم تماشاگران خاموش سینما نیز بیایند در سالن سینما و فیلم ببینند. در واقع کارگروه هنر و تجربه به ظرفیت سینمایی ایران اضافه کرد.