توسعه روستایی با مدل کره ای

یکی از مهم‌ترین شاخص‌های توسعه‌‌یافتگی کشور‌ها، توسعه روستایی است. شاخصی که با تعریف آن متوجه می‌شویم جهادسازندگی از تاریخ 27خرداد1358 تا به حال نقش غیرقابل انکاری در تامین اهداف این بخش از توسعه‌یافتگی کشور داشته و اکنون تحت عنوان وزارت جهادکشاورزی به این فعالیت‌ها ادامه می‌دهد. با نیم‌نگاهی به تجربه کشور‌هایی مانند کره‌جنوبی درمی‌یابیم که چرا این کشور‌ها  موفق شده‌اند از ظرفیت جمعیت روستایی خود برای شکوفایی بیشتر اقتصادی کمک شایانی بگیرند.
پس از جست‌وجوی کوتاهی در مقالات و پژوهش‌های دانشگاهی با موضوع توسعه‌یافتگی روستایی در چین و ماچین (در اینجا کره‌جنوبی) و این اواخر 33کشور دیگر به مدل مشهوری می‌رسیم به نام مدل سمائول ‌آندونگ( Saemaul Undong ) که این مدل پس از گذشت نیم قرن همچنان در این کشور‌ها دنبال می‌شود. این جنبش به‌دلیل باور‌های سنتی اساطیری کره‌ا‌ی‌ها و نظر رئیس‌جمهور کره‌جنوبی اینگونه نام گرفت.  یکی از مهمترین ویژگی‌های این مدل حفظ بافت سنتی و فرهنگی روستا‌ها بود؛ به این معنی که همین امروز اگر به یکی از روستا‌های کره‌جنوبی سر بزنیم روستاییان را با لباس‌های سنتی متاثر از فرهنگ کره‌جنوبی در حال کار در مزرعه و حتی کارگاه‌های ریسندگی و بافندگی می‌بینیم. مطابق طرح سمائول ‌آندونگ توسعه روستایی و پیشگیری از مهاجرت بی‌رویه روستاییان  به شهر‌ها هیچ تعارضی با حفظ فرهنگ بومی ندارد. این ویژگی به همراه اثبات بازدهی اقتصادی آن باعث شد از سال1980 میلادی تا‌کنون 14کشور در آسیا،11  کشور در آفریقا و 9کشور در سایر مناطق جهان این مدل را در روستاهای خود پیگیری کنند.
در بخش آموزشی این طرح تمرکز روی یکپارچه‌سازی‌ جمعیت روستایی برای فعالیت‌های کشاورزی و دامداری را مشاهده می‌کنیم. در بخش تامین امکانات هم نکته قابل‌توجهی وجود دارد. برای نمونه در بخش هزینه مورد نیاز برای تهیه میکروارگانیزم‌های آمده است: 50درصد از طریق دولت مرکزی و 50درصد از سوی دولت محلی تامین می‌شود. با وجود علاقه کشور‌های گوناگون به طرح‌ سمائول آندونگ کره‌جنوبی همچنان میزبان کارشناسان و علاقه‌مندان برای آموزش این طرح و توسعه جهانی آن است.