شهر در رسانه‌ها

ضرورت تدوین آیین‌نامه کنترل سیمای شهرها

روزنامه «قدس» در گزارشی نوشته که الگوی اغلب ساختمان‌های جدید نه اسلامی است و نه ایرانی. این روزنامه این پرسش را مطرح کرده که چرا معماری و شهرسازی ایران هر روز بیش از پیش با الگوهای اسلامی- ایرانی فاصله می‌گیرد؟ طاهره نصر، عضو شورای مرکزی سازمان نظام مهندسی کشور معتقد است که هم‌اکنون حداکثر 5درصد از ساختمان‌های کشور براساس الگوی ایرانی-اسلامی ساخته می‌شوند و این موضوع دلایل مختلفی دارد که مهم‌ترین آن این است که اصالت اسلامی بودن و ایرانی بودن را در معماری و شهرسازی خود فراموش کرده‌ایم. وی خلأ‌های قانونی را یکی از عوامل فراموشی الگوی ایرانی- اسلامی می‌داند و می‌گوید: در اسناد بالادستی کشور ازجمله سند چشم‌انداز 20ساله، به ترویج و توسعه این الگو تأکید شده، اما مشکل این است که این قوانین کلان تبیین نشده‌اند و برای اجرا الزام‌آور نیستند. به همین جهت، نصر به ضرورت تدوین آیین‌نامه کنترل سیمای شهرهای ایران تأکید کرده است.

بدهی قطعی شهرداری: 52هزار میلیارد تومان!

روزنامه «شرق» با سرپرست شهرداری تهران گفت‌وگو کرده است؛ سمیع‌الله حسینی‌مکارم از بدهی 52هزار میلیاردی شهرداری خبرداده و درباره جزئیات این بدهی‌ها که عمدتا مربوط به سال‌های 94و 95است، گفته که «حدود 19هزار میلیارد از کل بدهی‌ها، بدهی به بانک‌هاست که 15هزار میلیارد از این رقم برای بانک شهر است. رقم بدهی که از دعاوی دادگاه‌ها مطرح شده و احتمال می‌دهیم حدود 10هزار میلیارد تومان باشد که فعلا 4هزار و 400میلیارد آن حکم قطعی دارد و حدود 6 هزار میلیارد را باید به‌عنوان بدهی آینده بگذاریم. با این حساب فعلا حدود 44هزار میلیارد تومان بدهی قطعی است و 8هزار میلیارد هم جزو برآوردهای آینده ماست.» مکارم درباره شائبه‌های حضور نجفی در کیش هم گفته: «همان روزی هم که می‌گفتند او در کیش است، من با قرارگاه خاتم‌الانبیا همراه با ایشان جلسه داشتیم، ولی همان روز برایش نوشتند او در کیش است. خدا می‌داند که پیش ما بود.» وی در این گفت‌وگو گفته است: بدهی‌های شهرداری به چند دسته تقسیم می‌شود؛ پیمانکاران، بدهی در ازای تملک املاک مردم و بانک‌ها. البته افراد یا نهادهایی هم هستند که از ما طلب داشتند و به دلایلی نتوانستند طلب خود را دریافت کنند و به دادگاه‌ها و مراکز قضایی رفتند و از ما شکایت کردند. مواردی هم داشته‌ایم که حتی فاقد سند هم نبود، یعنی نه در برنامه بوده، نه بودجه‌ای داشته و نه قراردادی دارد و بنا به دلایلی مسئولان یا شهرداران مناطق تصمیم گرفتند پروژه‌ای را اجرا کنند. حسینی مکارم گفته است: آقای نجفی که می‌گفتند هر روز بدهی جدیدی کشف می‌شود، همین موارد را می‌گفتند. در دوره قبل اعدادی را بیان می‌کردند که با دسترسی‌ها و اسناد ما فرق داشت. البته در این بین بدهی‌هایی هم وجود داشت که براساس توافق با دستگاه‌های اجرایی، نهادها و امثالهم بوده که در ازای اجرای پروژه زمین یا پروژه‌ای دیگر با هم اجرا کردند، اما این توافق نه در دفاتر مالی و نه در اسناد ما ثبت است و نه بودجه مصوبی داشته و  این عدد هم، قابل توجه است.

چمنزار در پردیس ایرانی جایی ندارد

روزنامه «اعتماد» زیر عنوان «عطش چمن‌کاری»، نوشته که برنامه تخصیص منابع آب، حلقه مفقوده در برنامه‌ریزی شهری است. نویسنده با اشاره به تمایل شهرداری‌ها برای کاشت چمن، می‌نویسد که مبنای شروع این شیوه، برای ایجاد فضای سبز ریشه در فرهنگ اروپایی دارد، اما آب زیادی صرف آن می‌شود. در بخشی از این یادداشت آمده است: «اینکه چرا شهرداری‌های ما الگویی از سابقه فرهنگی اروپاییان را اقتباس کرده‌اند جای تفکر دارد و این منظره که در تابستان‌های گرم و خشک تهران و در کنار بزرگراه‌ها، حجم عظیمی آب برای نگهداری چمن یعنی یک شیوه آرایش محیط طبیعی که متعلق به طبیعت این سرزمین نیست مصرف می‌شود، جای اندیشیدن دارد. در فرهنگ ما چنان که در افسانه و شعر آمده چمنزار محل زیست وحوش و جای شکار بوده در مفهوم پردیس ایرانی جایی ندارد.»

دوچرخه‌سواری، ضرورت زندگی شهری

روزنامه «شهروند» درباره اهمیت دوچرخه‌سواری در شهرها با یک عضو شورای شهر تهران گفت‌وگو کرده و به نقل از او نوشته که٧٠درصد جمعیت بالای ٢٠‌سال و بیش از ٥٣درصد زنان تهرانی مشکل اضافه‌وزن دارند. شهربانو امانی این آمارها را نشان از بی‌تحرکی شهروندان تهرانی دانسته و می‌گوید: «دوچرخه‌سواری زنان یکی از مطالبات و ضرورت‌های زندگی شهری است که متأسفانه تاکنون به خوبی اجرایی نشده است. در سال‌های گذشته این مطالبه مانند شیر بی‌یال و کوپال اجرایی شده است. شهرداران مناطق و شهردار اسبق تنها برای پاسخگویی به این مطالبه کارهایی سطحی انجام داده‌اند.» امانی بر این باور است که حل این مسئله طی سال‌های گذشته در دستور کار نبوده است: «با توجه به ساخت‌وسازهایی که در تهران صورت گرفته است، این شهر با پاسخگویی به این مطالبه نیازمند برنامه بلندمدت است. البته الگوهایی در این زمینه وجود دارد که در کشورهای همسایه هم اجرایی شده‌اند.»