عماد توحیدی، نوازنده و آهنگساز و داور بخش دف جشنواره موسیقی جوان
آرمان و لزوم نقد و ایده
نام جشنواره موسیقی جوان تا حدودی اهداف این رویداد هنری را روشن می‌کند؛ شناسایی و اعتبار‌بخشی مهارت‌های موسیقایی خلاقانه قشر جوان و سوق دادن آنها به‌سوی فضایی حرفه‌ای که پشتوانه فردای موسیقی ایران باشند. اعتقاد دارم که با تثبیت شورای سیاستگذاری و دبیر جشنواره، می‌توان برای اهدافی دور و نزدیک ریل‌گذاری کرد و مجموعه برگزاری هر سال با ارائه گزارشی مدون از چگونگی برگزاری هر دوره، خود را در معرض نقد کارشناسان قرار دهد و حتی بسان ایجاد شوراهای داوری، خود متولی دعوت از منتقدان، داوران و حتی شرکت‌کنندگان برای نقد و بررسی آیین‌نامه، عملکرد دبیرخانه و سنجش کیفیت برگزاری جشنواره شود. از نگاه من دوره جاری جشنواره با وجود مشارکت غیرحضوری علاقه‌مندان از بهترین دوره‌های برگزاری جشنواره جوان بوده است هر چند معتقدم هنوز جشنواره توان برنامه‌ریزی مؤثری برای آینده آموزشی و حمایت‌های حرفه‌ای از برگزیدگان را ندارد و این خود‌به‌خود میسر نیست مگر اینکه در کنار انجمن موسیقی ایران نهادهایی چون شهرداری، صدا‌و‌سیما، حوزه هنری، وزارت آموزش عالی و فرهنگستان هنر با حضور نمایندگانی در شورای سیاستگذاری و اجرای بخشی از برنامه‌ریزی برای آتیه هنرمندان منتخب را متعهد شوند. حتی حضور بخش خصوصی در هیأتی تبلیغاتی-حمایتی می‌تواند اثربخشی فوق العاده‌ای داشته باشد. از سویی با توجه به حضور داوران در اتمسفر تولیدات موسیقایی می‌توان از این ظرفیت برای جلب و جذب هنرجویان شرکت‌کننده در فرایند تولید آثار استفاده کرد و همه اینها با دبیرخانه‌ای فعال و حمایت جدی بالادستی قابل برنامه‌ریزی و دستیابی است. یکی از مهم‌ترین مراکزی که می‌تواند اثربخشی تعیین‌کننده‌ای بر چگونگی بازتاب جشنواره داشته باشد صدا‌و‌سیماست که هنوز تکلیفش با موسیقی روشن نیست و بهتر است که با انجام جلساتی با مرکز موسیقی سازمان لااقل در بخش‌های اطلاع‌رسانی و پوشش اخبار از توان صدا‌و‌سیما استفاده کرد. حتی شاید بتوان در جلب مشارکت سامانه‌های نمایش خانگی برای ضبط و پخش اجراهای برگزیده تلاش کرد. جشنواره موسیقی جوان با ایده‌ها و آرمان‌های مشخص یکی از مهم‌ترین و فراگیرترین جشنواره‌های هنری ایران است که در چشم‌اندازی ژرف نگر مروج ارزش‌های موسیقایی ایران در بین جوانان است و نیاز است که هر چه بیشتر به شیوه‌ها و ابزار ارتباطی مورد اقبال این قشر مجهز شود و میزان اثربخشی خود را افزون کند. امیدوارم روزی شاهد آن باشیم که سپهر برگزاری این جشنواره نه فقط در محدوده امروز که در گستردگی ایران فرهنگی باشد؛ ایرانی که مرزهای فرهنگی آن از شمال تاجیکستان تا قلب شبه‌قاره و از دیوار چین تا آسیای‌صغیر قابل‌شناسایی است.
